Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που υπογράφηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 αναφέρει στο Προοίμιο της ότι:
Η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.
Ότι:
η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδηγούν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.
Ότι:
έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.
Ότι:
έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.
Ότι:
με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.
Ότι
τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.
Ότι:
η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,
Ακολουθώντας αυτές τις βασικές γραμμές τα κράτη – μέλη που υπέγραψαν την Οικουμενική Διακήρυξη κατέληξαν σε 30 άρθρα, στα οποία καθορίζονται ρητώς τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων στη γη χωρίς απολύτως καμία διάκριση ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση και ανέλαβαν την υποχρέωση να δράσουν ώστε τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να αποτελέσουν το σκελετό της ανάπτυξης και της εξέλιξης των κοινωνιών μας.
Πενήντα εννέα χρόνια μετά τα κράτη έχουν υπογράψει και κυρώσει πλήθος διεθνών κειμένων και συμφωνιών για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μπορεί να αναφέρει κανείς το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και πάρα πολλά άλλα.
Ωστόσο μελετώντας τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει τα κράτη σε διεθνές επίπεδο, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί ότι, σε ένα μεγάλο μέρος τους, παραμένουν δεσμεύσεις και υποχρεώσεις σε θεωρητικό επίπεδο.
Στην Ελλάδα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα απασχολούν μόνο μέρος των πολιτών και το Κράτος δεν έχει αποδείξει την ικανότητά του να τα προασπιστεί επαρκώς. Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποτελούν σε πολλές περιπτώσεις ακόμη ζητούμενο στις πρακτικές της Δημόσιας Διοίκησης και η συχνή παραβίασή τους δεν συναντά την αναμενόμενη αντίδραση.
Στην ελληνική, αλλά και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, πολλά θα πρέπει να γίνουν ακόμα.
– Ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός παιδιών εξακολουθούν να μην παρακολουθούν τη βασική εκπαίδευση και να στερούνται στοιχειώδη φροντίδα και προστασία και κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται γι’ αυτό.
– Η Βία, σε όλες της τις μορφές, εξακολουθεί να κυριαρχεί στις σχέσεις μεταξύ των πολιτών, αλλά και μεταξύ κράτους και πολιτών και λίγα έχουν γίνει και λιγότερα σχεδιάζονται να γίνουν στα χρόνια που έρχονται.
– Η ατομική αξιοπρέπεια, η ιδιωτική ζωή και ο σεβασμός τους είναι έννοιες που για την επίσημη Πολιτεία είναι όροι που έχουν καταντήσει αντικείμενα επεξηγήσεων και ερμηνειών με διάφορους και διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με το στόχο και τις κάθε φορά προτεραιότητες που η Πολιτεία θέτει.
– Η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής πρόνοιας με ποιοτικά χαρακτηριστικά και χαρακτηριστικά σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δυσχεραίνεται και παρεμποδίζεται.
– Ο στόχος της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών στην πράξη έχει αντικατασταθεί από τον στόχο της επιβολής όρων και προϋποθέσεων από τους ισχυρούς στους αδύνατους. Όρους που δεν τίθενται ούτε καν προς διαπραγμάτευση.
Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι στάση ζωής. Είναι τρόπος αλληλεπίδρασης ανθρώπων, κρατών και λαών. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση ειρήνης, ευημερίας και υγιούς ανάπτυξης της προσωπικότητας των ανθρώπων που συγκροτούν τις σύγχρονες κοινωνίες. Οι κοινωνίες που θα συγκροτούνται από ανθρώπους με μία τέτοια προσωπικότητα είναι οι κοινωνίες που θα έχουν μέλλον, αλλά και παρόν, που θα διακατέχεται από έννοιες όπως η ισότητα, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός. Στις κοινωνίες αυτές τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα υφίστανται ως καταστατικός χάρτης. Η ενεργοποίηση των πολιτών για την εφαρμογή των διατάξεων της διεθνούς και εθνικής νομοθεσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, προϋποθέτει την ουσιαστική κατανόηση, αποδοχή και διάδοση των αξιών που αυτά πρεσβεύουν. Στην κατεύθυνση αυτή είναι σημαντικές όλες οι πρωτοβουλίες που σχετίζονται με την ενημέρωση-ευαισθητοποίηση των πολιτών, την εκπαίδευση και ενδυνάμωση επαγγελματιών που απασχολούνται με την μόρφωση και διαπαιδαγώγηση της Νέας Γενιάς. Η ΑΡΣΙΣ με την καθημερινή της δράση, προσπαθεί να παρεμβαίνει ….. ως φορέας προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδίως του παιδιού. Παράλληλα, σε συνεργασία με το Συμβούλιο της Ευρώπης και εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης οργανώνει εκπαιδευτικά σεμινάρια με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε η νέα γενιά να συμβάλλει και αυτή στην προσπάθεια ανάδειξης και διάδοσής τους.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ΑΡΣΙΣ.
Τηλ: 2310 526150
e-mail: infothes@arsis.gr