Οι καιροί άλλαξαν και πολλά περίεργα μπορούν να συμβούν. Πολλές φορές παίρνουμε πολλά και περίεργα email και fax για πολλά περίεργα που συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Το τελευταίο περίεργο είναι ένα email που πήραμε από μία αναγνώστρια η οποία εργάζεται ως υπάλληλος γραφείου σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση. Όπως μας αναφέρει η αναγνώστρια κάποιος συνάδελφός της αλβανικής καταγωγής για πολύ καιρό την παρενοχλούσε συστηματικά. Προσπαθούσε να τον αποφύγει αλλά όταν επέστρεψε από την καλοκαιρινή της άδεια πληροφορήθηκε πως ο αλβανικής καταγωγής «συνάδελφός» της κατήγγειλε στον εργοδότη τους πως αυτή ήταν που τον παρενοχλούσε. Έτσι σήμερα ο αλβανικής καταγωγής συνάδελφος υποστηριζόμενος και από τον εργοδότη κατηγορούν την υπάλληλο για παρενόχληση. Η εν λόγω υπάλληλος κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή με απόλυση. Το επιχείρημα της απόλυσης είναι έτοιμο και δεν μπορεί να αποδείξει πως συνέβη το αντίθετο.
Είναι μία πραγματικότητα πως οι περισσότεροι άνθρωποι με αναπηρίες, αρσενικοί ή θηλυκοί, είναι προληπτικά κατηγορούμενοι για σεξουαλική παρενόχληση. Θεωρούνται πως επειδή ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας έχουν πολλούς λόγους να παρενοχλήσουν κάποιον ή κάποια. Η διαδικασία της ενοχοποίησης των ανθρώπων με αναπηρίες συγκροτείται από κάποια «αυτονόητα».
1. Ο άνθρωπος με αναπηρία θεωρείται αξιωματικά ως μειωμένης αποδοτικότητας εραστής ή ερωμένη επειδή ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας και επειδή η αναπηρία δεν φέρεται να αποτελεί ερωτικά επιθυμητή συνθήκη ζωής.
2. Ο άνθρωπος με αναπηρία, αρσενικός ή θηλυκός, θεωρείται ως ανίκανος για σεξουαλική δραστηριότητα, αλλά ικανός για να πιέζει σεξουαλικά. Μολονότι θεωρείται σεξουαλικά ανίκανος ταυτοχρόνως θεωρείται ικανός να παρενοχλήσει ή ακόμη και να βιάσει. Αυτή η ικανότητα για παρενόχληση ή βιασμό προκύπτει από μία αυθαίρετη ερμηνεία της αναπηρίας ως σεξουαλικού κόμπλεξ.
3. Η αναπηρία χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για να βλάψουν τον άνθρωπο που ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Εάν λ.χ. ο άνθρωπος που ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας θεωρείται σεξουαλικά ενοχλητικός τότε ενοχοποιείται η αναπηρία του και όλοι ισχυρίζονται ότι ενοχλεί λόγω κατωτερότητας που προκύπτει από την αναπηρία. Εάν πάλι κάποιος άνθρωπος που ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας είναι επιθυμητός, τότε όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς που τον/ την επιθυμούν θεωρούν πως αυτός ο άνθρωπος επειδή υποκρίνεται, για αυτό είναι επιθυμητός.
Κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες η αναπηρία χρησιμοποιείται ως επιχείρημα αφού πρώτα διαστραφεί και διαστρεβλωθεί. Οι άνθρωποι με αναπηρίες ακόμη και στην περίπτωση που δεν αφήνουν καμία αντικειμενική υπόνοια κρίνονται και κατακρίνονται ως προς την αναπηρία τους: το μειονέκτημα θεωρείται πως προκύπτει εξαιτίας της αναπηρίας, ενώ το πλεονέκτημα θιεωρείται πως προκύπτει ως προϊόν υπέρβασης της αναπηρίας. Και στις δύο περιπτώσεις ένοχος είναι η αναπηρία ως συνθήκη ζωής και ο ανάπηρος ως φορέας αναπηρίας.
Όλοι μας είμαστε παγιδευμένοι. Η λύση δεν βρίσκεται ούτε στην άρνηση της σεξουαλικότητας αλλά ούτε και στην αποδοχή της. Χρειάζονται πάρα πολλά για να αποενοχοποιηθεί η αναπηρία. Χρειάζονται ακόμη περισσότερα για να σταματήσει να είναι η σεξουαλικότητα η αχίλλειος πτέρνα όλων των ανθρώπων που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας.