Η Κοινωνική Ασφάλιση των Ελλήνων αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς. Οι περικοπές των δαπανών γίνονται παρασκηνιακά έτσι ώστε να μη προκαλέσουν τις αντιδράσεις των πιο οργανωμένων ομάδων των πολιτών. Αρχικά περικόπτονται οι δαπάνες για παροχές σε είδος (προμήθεια αναπηρικών βοηθημάτων) αφού οι ασφαλισμένοι που χρησιμοποιούν αυτές τις παροχές είναι ανοργάνωτοι και γιαυτό είναι ανίκανοι να αντιδράσουν.
Από το σύνολο των ασφαλισμένων μόνο οι ασφαλισμένοι με πραγματικές αναπηρίες δεν είναι οργανωμένοι. Από το σύνολο των ασφαλιστικών παροχών μόνο οι ΠΑΡΟΧΕΣ ΣΕ ΕΙΔΟΣ διαφέρουν από δικαιούχο σε δικαιούχο και από ανάπηρο σε ανάπηρο. Γιαυτό οι διοικούντες τα ασφαλιστικά ταμεία προτιμούν τις παροχές σε είδος. Άλλωστε οι ανάπηροι είναι η μόνη κατηγορία ασφαλισμένων η οποία έχει ανάγκες που δεν ομαδοποιούνται σε κατηγορίες με κοινά χαρακτηριστικά. Γιαυτό τα ασφαλιστικά όργανα μπορούν και τους εξουδετερώνουν εύκολα, έναν-έναν.
Πρώτο το ΙΚΑ με εγκύκλιο που εξέδωσε το 1995 έκανε την αρχή στις περικοπές. Ακολούθησαν το Δημόσιο και το 1996 μπήκε με περικοπές στον ΟΓΑ.
Οι περικοπές θα συνεχιστούν και θα επεκταθούν σε όλα τα μικρότερα ασφαλιστικά ταμεία. Γιαυτό οι έλληνες και οι ελληνίδες με αναπηρίες πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται.
Τα δεδομένα είναι σε βάρος των ασφαλισμένων που έχουν πραγματικές αναπηρίες και θέλουν να υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους:
1) Το ΙΚΑ δεν ενημερώνει τους ασφαλισμένους με αναπηρίες, τους αιφνιδιάζει με εγκυκλίους που δε λένε τίποτα, ενώ τα έντυπα που εκδίδονται για την ασφάλιση στο ΙΚΑ δε γράφουν σχεδόν τίποτα.
2) Τα άλλα ταμεία (ΟΓΑ, Δημόσιο, ΝΑΤ κ.ο.κ.) δεν ασχολούνται με τους ασφαλισμένους. Για την ασφάλιση σε αυτά τα ταμεία δεν εκδίδονται έντυπα. Άρα ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΗΔΕΝ.
3) Όλα τα ασφαλιστικά ταμεία είναι Δημοσίου Δικαίου, στελεχώνονται από δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι κατά κανόνα δεν έχουν το χρόνο να εξυπηρετήσουν τους ασφαλισμένους.
Οι καιροί έγιναν δύσκολοι και οι ασφαλισμένοι με αναπηρίες ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να βρουν τρόπους για να υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους. Η εποχή του Δικαιώματος στη Διαφορά υπήρξε μία ευφυής δικαιολογία των ικανών σωματικά για να αποκατασταθούν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Ο Κοινωνικός Ρατσισμός δε βοήθησε και η Ισοτιμία απεδείχθει ένα όνειρο.
Ηρθε Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ και η ΩΡΑ ΤΩΝ ΑΝΑΠΗΡΩΝ. Ήρθε η ώρα για να γίνει η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΛΟΓΟΣ. Να επιβληθεί η αναπηρία ως θέμα στον διάλογο και ως ζήτημα διαπραγμάτευσης.
Πρέπει ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΜΑΣ για να εφευρίσκουμε τρόπους για να υποστηρίζουμε τα συμφέροντά μας. Απλά πρέπει να ανάγουμε την ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, να κάνουμε την ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ερμηνεύσιμη διά του απλού καθημερινού λόγου. Η Αναπηρία είναι ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ μόνο όταν γίνεται γνωστή και λογική.
Δυστυχώς, κανείς δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα του αναπήρου να παραμένει απλός καθημερινός άνθρωπος. Δυστυχώς οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι αδικούνται, και αδικούνται ακόμη πιο επιδεικτικά όταν αυτοί οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι είναι εκτός από απλοί και ανάπηροι. Δυστυχώς ούτε η αναπηρία είναι για απλούς ανθρώπους, ούτε οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι καταλαβαίνουν από αναπηρία.
Η αναπηρία είναι δύσκολη. Η ζωή γίνεται δύσκολη με την αναπηρία. Τα ασφαλιστικά ταμεία δυσκολεύουν τη ζωή των αναπήρων. Ας δυσκολέψουν και οι ανάπηροι τη ζωή των ασφαλιστικών ταμείων.
Γέμισε η Ελλάδα με ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ. Δε ζηλεύουμε. Αλλά και οι Έλληνες με αναπηρίες πρέπει να ζήσουν. Οι ανάπηροι πρέπει να ζήσουν.
Οι ανάπηροι για να ζήσουν πρέπει να μάθουν να εξασφαλίζουν αυτά που έχουν ανάγκη για να ζήσουν. Πρέπει να μάθουν να υποστηρίζουν τα δικαιώματά τους με ορθολογικά και εύστοχα επιχειρήματα. Πρέπει να μάθουν να μιλούν και να γράφουν για την αναπηρία τους. Είναι υποχρεωμένοι να διατυπώνουν σωστά τις καταγγελίες και τις διαμαρτυρίες τους. Πρέπει να μάθουν να καταγγέλλουν και να διαμαρτύρονται.
Οι έλληνες και οι ελληνίδες με αναπηρίες πρέπει να διδαχθούν την αναπηρία από την αρχή. Αυτό που νομίζουν ότι είναι η αναπηρία δεν έχει σχέση με την αναπηρία. Αυτό δεν είναι αναπηρία είναι η ΕΞΑΡΤΗΣΗ και η ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ.
Οι εξαρτημένοι και οι υποτελείς δε μπορούν να ωφεληθούν από την Ασφαλιστική Νομοθεσία. Διότι ΕΚ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ η ασφαλιστική νομοθεσία προορίζεται για να ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ όταν αυτές απειλούνται.
Οι περικοπές στα ασφαλιστικά ταμεία ούτως ή άλλως θα συνεχιστούν. Οι έλληνες και οι ελληνίδες με αναπηρίες ούτως ή άλλως θα αδικούνται όχι μόνο ως ομάδα χαμηλοσυνταξιούχων αλλά και ως άτομα κάθε φορά που θα ζητούν να τους χορηγηθεί κάποιο βοήθημα.
Είναι πλέον ζήτημα επιλογής. Η επιβίωση ήταν και είναι ζήτημα επιλογής. Όσοι θέλουν να επιβιώνουν πρέπει να βρούν τρόπους για να επιβιώνουν.