Την περασμένη χρονιά ήμουν ένας από τους ομιλητές στο συνέδριο του Πανελλαδι-κού Συνδέσμου Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων, του οποίου έχω και την τιμή να είμαι μέλος του Δ.Σ. του και εκπρόσωπος του στην Εθνική Ομοσπονδία Κινητικά Αναπήρων, με θέμα τη προσβασιμότητα στο διαδύκτιο (Internet) και γενικά την επι-κοινωνία μέσο ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Ενδιαφέρον θέμα που σηκώνει πολύ κουβέντα και εκτενή σχολιασμό. Παρόλα αυτά έστω και σε ελάχιστες γραμμές θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε μια πραγματικότητα, προσπαθώντας να εντοπί-σουμε κάποιες από τις αιτίες που δημιουργούν το πρόβλημα της ελλιπής χρήσης τους από τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
Δυστυχώς, παρά το ότι μπήκαμε με φόρα και πολλές ελπίδες στη νέα χιλιετία, το new millennium όπως συνηθίζεται να λέγεται στα νέα ελληνικά, και παρά τις θεαματικές προόδους στον τομέα της πληροφορικής παγκόσμια, μαύρο και άραχνο σκότος δια-κατέχει τον χώρο των ατόμων με αναπηρίες πολύ περισσότερο σε συλλογικό παρά σε ατομικό επίπεδο. Γιατί σε ατομικό επίπεδο, η προσωπική προσπάθεια του καθενός χωριστά και η δίψα για μάθηση, μας κάνουν ίσως από τους πιο καλά εκπαιδευμένους κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες. Αν μιλούσαμε με βαθμούς, θα μπορούσαμε να βάλουμε 5 στη μάθηση και 10 στο βαθμό δυσκολίας, σε δεκαβάθμια κλίμακα. Με λίγα λόγια μαθαίνουμε με το τίποτα, από το τίποτα, έχοντας για βοήθεια τίποτα !
Εδώ έρχεται το αναπάντητο και ρητορικό ερώτημα «Γιατί κανείς από φορείς, πολι-τεία και οργανώσεις δεν ενδιαφέρεται για την πληροφορική και την εκπαίδευση μας, από την ώρα που αυτός ο τομέας είναι που μπορούμε ίσως να αποδώσουμε καλύτερα, λόγω της ελάχιστης χειρονακτικής αλλά μέγιστης πνευματικής απασχόλησης του χρήστη ή εργαζόμενου;»
Μήπως επειδή χρειάζονται κονδύλια για χρηματοδότηση; Δεν νομίζω. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ρίξει χρήμα με το τσουβάλι γι’ αυτή την υπόθεση.
Μήπως γιατί κάποιοι το βλέπουν σαν κάτι περιττό, παραβλέποντας τις εξελίξεις; Ί-σως.
Μήπως γιατί οι ανωτέρω αναφερόμενοι δεν ενδιαφέρονται για κάτι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μάθουν οι ίδιοι; Μπορεί.
Η αλήθεια είναι μία. Αυτή η λανθασμένη νοοτροπία επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα. Πολύ λίγοι από τους φορείς μας είναι μηχανογραφημένοι, ελάχιστοι για να μην πω μηδαμινοί έχουν ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email), ακόμα πιο λίγοι σελίδες στο δια-δύκτιο και σχεδόν κανείς δεν απαντά σε ηλεκτρονικά μηνύματα μέσο αυτού.
Για να μην πούμε βέβαια για την έλλειψη προώθησης από τα μέσα επικοινωνίας που διαθέτουν (περιοδικά, σελίδες στο internet, κλπ.) αξιόλογων site όπως αυτό του «Α-ναπηρία Τώρα» αλλά και συναδέλφων ή ομάδων που έχουν εργαστεί σκληρά για την ηλεκτρονική ενημέρωση μας.
Αλήθεια, πόσοι από εμάς δεν προτιμούν ή θα ήθελαν να επικοινωνούν μέσο email ή chat, λόγω του πολύ μικρού κόστους και της άμεσης ανταπάντησης;
Πόσοι για τους ίδιους λόγους δεν θα ήθελαν πάλι να επικοινωνούν με την άλλη άκρη της υδρογείου με την δικτυακή τους κάμερα με χρέωση αστικής μονάδας στο τηλέ-φωνο, βλέποντας ταυτόχρονα τους φίλους τους στην Αυστραλία για παράδειγμα;
Πόσοι επίσης, δεν προτιμούν λόγω των κινητικών δυσκολιών να παραλαμβάνουν έγ-γραφα και πληροφορίες απευθείας στον υπολογιστή τους και μετά στον εκτυπωτή τους;
Η πληροφορική και το διαδύκτιο είναι ένας κόσμος ή καλύτερα μια κοινωνία χωρίς σωματικές διακρίσεις, που μεγαλώνει με τρομερά μεγάλους ρυθμούς καθημερινά και στην οποία λειτουργεί αρκετά καλά η αυτοκάθαρση. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυ-τό ας κάνει στην άκρη και ας αφήσει τουλάχιστον τους άλλους να προχωρήσουν, αν δεν έχει τη διάθεση να βοηθήσει.
Ο αγράμματος του μέλλοντος θα είναι όποιος δεν γνωρίζει απαραίτητα το χειρισμό ηλεκτρονικού υπολογιστή. Όταν οι εξελίξεις προχωρούν, αντί κάποιοι να βοηθούν, είτε αδιαφορούν, είτε προσπαθούν να τις σταματήσουν. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη δυστυχία μας. Αντί να προωθούμε κάτι στο οποίο μπορούμε να μεγαλουργήσουμε και να έχουμε ίσες ευκαιρίες, ασχολούμαστε με ίντριγκες, σπέκουλες και ποταπά πράγματα τα οποία μας μειώνουν και καταστρέφουν την εικόνα μας προς την υπόλοι-πη κοινωνία.
Κλείνοντας θα αναφέρω σε greeklish μια φράση από ένα ανέκδοτο που είχε πει ο Αρ-χιεπίσκοπος Χριστόδουλος και πιστεύω ότι χαρακτηρίζει αυτή τη μίζερη πραγματικό-τητα και στάση ορισμένων.
“…thee (Θεέ) moy den thelo ki ego katsika, alla na psofisei toy geitona !”

Βασίλης Δημητριάδης
Email: v@dimitriadis.de
Internet site: http://www.v.dimitriadis.de