Η διέγερση των νεύρων υπόσχεται την αποκατάσταση στον έλεγχο τής κύστης. Η διέγερση ενός νεύρου στην περιοχή τής λεκάνης, μπορεί να προκαλέσει τη ροή των ούρων από την κύστη, αντικρούοντας τη θεωρία ότι η εκκένωση τής κύστης απαιτεί εγκεφαλικά σήματα, και δείχνοντας ότι είναι δυνατό να δημιουργηθεί ένας «βηματοδότης» εκκένωσης κύστης, για τους ανθρώπους που έχουν χάσει τον σχετικό έλεγχο.
Ένας τέτοιος βηματοδότης θα μπορούσε να βοηθήσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων με κακώσεις νωτιαίου μυελού, καθώς και με ασθένειες που σχετίζονται με προβλήματα τού νωτιαίου μυελού. Σήμερα, είναι χαρακτηριστικό πως οι άνθρωποι αυτοί ελέγχουν την κύστη τους με καθετήρες, ή με μια εμφυτευμένη συσκευή που διεγείρει το ιερό νεύρο, αλλά απαιτεί χειρουργική επέμβαση η οποία μπορεί να προκαλέσει απώλεια εντερικού ελέγχου και σεξουαλικής λειτουργίας.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο τού Duke στο Durham (North Carolina) και από το Case Western Reserve University στο Cleveland (Ohio), έχουν διαπιστώσει μετά από εφαρμογή σε γάτες*, πως η διέγερση ενός νεύρου -που καλείται αιδοιϊκό- με μικρά ηλεκτρικά ρεύματα, ελέγχει την «απόδοση» τής κύστης με το να προκαλεί τη συντονισμένη σύσπασή της και τη χαλάρωση τού ουρηθρικού σφιγκτήρα. Η διέγερση προκαλεί την εκκένωση τής κύστης σε ποσοστό 65%.
“Στόχος μας είναι να ολοκληρώσουμε τις κλινικές δοκιμές, ώστε να είμαστε σε θέση να τοποθετήσουμε σε ανθρώπους μοσχεύματα που θα ελέγχουν την κύστη, μέχρι το έτος 2010”, λέει ο νευρομηχανικός τού Duke, Warren Grill.
Έλεγχος συχνότητας
Οι ερευνητές που εργάζονται για τη θεραπεία τής ακράτειας, έχουν ήδη δείξει ότι ηλεκτρικά ερεθίσματα με χαμηλές συχνότητες, περίπου 2 έως 20 κύκλοι ανά δευτερόλεπτο, μπορούν να περιορίσουν τις ακούσιες συσπάσεις τής κύστης. Διαπίστωσαν, εντούτοις, πως ερεθίσματα υψηλότερης συχνότητας δεν βοήθησαν.
Η νέα έρευνα συμβάλλει στο να ερμηνευθεί η αιτία:
Τα ερεθίσματα υψηλής συχνότητας, προκαλούν στην πραγματικότητα συσπάσεις στην κύστη. Οι συχνότητες γύρω στους 20 με 40 κύκλους ανά δευτερόλεπτο, όπως διαπίστωσε ο Grill και οι συνεργάτες του, είναι οι ιδανικότεροι για την εκκένωση τής κύστης.
«Μ’ αυτήν τη νέα κατανόηση τής λειτουργίας τού αιδοιϊκού νεύρου και της ευεργετικής εφαρμογής -τόσο των υψηλών όσο και των χαμηλών- συχνοτήτων ερεθισμάτων, στον έλεγχο τής ακράτειας και της εκκένωσης τής κύστης, θα είναι πλέον δυνατό για μας να δημιουργήσουμε έναν “βηματοδότη κύστης” ανάλογο με τον βηματοδότη καρδιάς»,
λέει ο Grill, ο οποίος έχει δείξει άλλοτε ότι οι άνθρωποι με κακώσεις νωτιαίου μυελού εμφανίζουν παρόμοια αντανακλαστικά στη σύσπαση τής κύστης τους.
Ένας τέτοιος βηματοδότης κύστεως θα περιελάμβανε πιθανώς ένα ηλεκτρόδιο στο αιδοιϊκό νεύρο, το οποίο συνδέεται με έναν διεγέρτη σήματος στην κοιλιά. Ένας γιατρός θα βελτιστοποιούσε τον βηματοδότη, και στη συνέχεια ο ιδιοκτήτης του θα το έβαζε σε λειτουργία μέσω μιας ασύρματης συσκευής.
Πηγή: Betterhumans Staff
Journal of Neurophysiology (1/28/2005).
Μετάφραση: anna
* Ο λόγος που χρησιμοποιήθηκαν γάτες ήταν επειδή εμφανίζουν παρόμοια φυσιολογία εκκένωσης τής κύστης με αυτή των ανθρώπων.