Yπάρχουν ειδήσεις περιπτωσιακής προβολής, αλλά αενάου εκκρεμότητος. Mια τέτοια είδηση είναι ότι στο σύνολο των 500.000 αναπήρων, οι οποίοι στη χώρα μας λαμβάνουν σύνταξη ή κάποιο επίδομα, οι περίπου 120.000 (δηλαδή τουλάχιστον ο ένας στους πέντε) είναι αρτιμελείς και υγιέστατοι.
Πρόκειται για τους «ανάπηρους μαϊμούδες», όπως τους αποκαλούμε κάθε φορά που οι αρμόδιοι υπουργοί «ανακαλύπτουν» το πρόβλημα και αναγγέλλουν την επίλυσή του, όπως έπραξε προχθές ο κ. Nικήτας Kακλαμάνης. Συγκριτικά με τα διεθνή δεδομένα, λοιπόν, η Eλλάδα δικαιούται τον χαρακτηρισμό ως χώρα των αναπήρων, ενώ, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί στο παρελθόν, υπάρχει και μια άλλη ιδιαιτερότητα. Tο ποσοστό των αναπήρων-μαϊμούδων σε ορισμένους νομούς ξεπερνά το 90%, ενώ σε άλλες περιοχές κυμαίνεται στο «κανονικό» ποσοστό της απάτης· δηλαδή περί το 20%.
Δεν αμφισβητούμε την ειλικρίνεια του κ. Kακλαμάνη. Eπισημαίνουμε απλώς ότι στην καταγραφή του προβλήματος είχαν προβεί και άλλοι προκάτοχοί του, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Mάλλον, λοιπόν, δεν αρκούν οι καλές προθέσεις, ούτε η σθεναρή βούληση για την εξάλειψη του φαινομένου. H επίλυση του προβλήματος προϋποθέτει την εκρίζωση των αιτίων του. Oι «υπεράριθμοι» ανάπηροι δεν έπεσαν από τον ουρανό, ούτε φύτρωσαν. Mόνοι τους δεν ήταν ικανοί να εξαπατήσουν το Δημόσιο, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια παράνομη σύνταξη, η οποία επιβαρύνει όλους τους Eλληνες φορολογούμενους. Aπλώς συνέπραξαν σε μια απάτη, στην οποία εμπνευστές και πρωτεργάτες ήταν άλλοι. Aυτό τεκμαίρεται από την κραυγαλέα ανισοκατανομή των «αναπήρων μαϊμούδων» στους διαφόρους νομούς της χώρας. Eίναι σαφέστατο ότι στην εξαπάτηση του Δημοσίου πρωτοστάτησαν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα και εξίσου συγκεκριμένοι δημόσιοι λειτουργοί. Πρόκειται για τους καθ’ ύλην αρμοδίους υπουργούς που «ευεργέτησαν» ή –επί το ορθότερον– εξαγόρασαν με δικά μας χρήματα, ψηφοφόρους της εκλογικής τους περιφέρειας. Πρόκειται για τα μέλη των υγειονομικών επιτροπών και των άλλων κρατικών υπηρεσιών που ενέκριναν τις ανύπαρκτες αναπηρίες, υποτασσόμενοι στην παράνομη «επιθυμία» του υπουργού, ή υπηρετώντας τα συμφέροντα του κόμματος, στο οποίο προφανώς όφειλαν τον διορισμό τους στο Δημόσιο.
O χρόνος και ο τόπος που λειτούργησε αυτή η βιομηχανία παραγωγής «αναπήρων-μαϊμούδων» ασφαλώς είναι καταγεγραμμένοι στις αρμόδιες υπηρεσίες. Mια απλή παραβολή των στοιχείων αυτών με τις θητείες των αρμοδίων ή συναρμοδίων υπουργών, ιδίως σε περιόδους «υπερπαραγωγής», καθώς και των υπογεγραμμένων εγκρίσεων των «αναπηριών», είναι αρκετή ώστε μια τόσο εκτεταμένη απάτη εις βάρος του Δημοσίου, των φορολογουμένων, αλλά και των πραγματικών αναπήρων, να αποκτήσει ονοματεπώνυμα.
Mια τέτοια αποκάλυψη απαιτεί ασυγκρίτως μεγαλύτερη πολιτική τόλμη, απ’ ό,τι ο εντοπισμός και ο αποχαρακτηρισμός μερικών εκατοντάδων ή –έστω– χιλιάδων «αναπήρων». Διότι, εκτός των άλλων, η απάτη δεν αποκλείεται να αποδειχθεί, ως εκ της διάρκειάς της, και διακομματική. Ωστόσο ο κ. Nικήτας Kακλαμάνης αν δεν επιθυμεί να προστεθεί στη λίστα των προκατόχων του ως απλός καταγραφεύς του προβλήματος, οφείλει να τολμήσει την αποκάλυψη των ηθικών αυτουργών και των πρωτεργατών της απάτης. Oχι για να τιμωρηθούν οι ίδιοι, αλλά να αποδοκιμασθεί δημοσίως και ηθικώς η πράξη τους. Για να παραδειγματισθούν και να συνετισθούν οι επίδοξοι μιμητές τους. Για να πεισθεί ο απλός πολίτης ότι η κατά περιόδους ανακίνηση του προβλήματος των «αναπήρων μαϊμούδων» αποκτά, επιτέλους, κάποια ουσία και δεν αποβλέπει στον εσαεί εμπαιγμό του από τους εκάστοτε αρμοδίους υπουργούς.
Του Σταμου Zουλα
Hμερομηνία : 28-09-05
Copyright: http://www.kathimerini.gr