Λίγες μέρες πριν το τέλος του Σεπτεμβρίου, το υπουργείο Οικονομικών υπολόγισε πως το έλλειμμα του ΕΟΠΥΥ εκτιμάται στα 2,4 με 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ και γι’ αυτό εξετάζεται εξοικονόμηση 700 εκατομμυρίων ευρώ μέσα στο 2013. Οι υπουργοί έχουν ανακοινώσει πως ως μέσο εξοικονόμησης θα αποζημιώνεται άμεσα το φθηνότερο φάρμακο και, εάν κάποιος ασφαλισμένος επιθυμεί άλλο φάρμακο, θα πληρώνει τη διαφορά.
Εάν σε αυτά προστεθεί η αναγκαστική πλέον συμμετοχή του 25% των ασφαλισμένων με παραπληγίες με τετραπληγίες και εάν υπολογιστεί και η συνηθισμένη πλέον καθυστέρηση στις πληρωμές, αυτό που θα φτάσει με καθυστέρηση στο πορτοφόλι του ασφαλισμένου θα είναι μειωμένο κατά 40% περίπου.
Εάν υπολογίσουμε και το πρόβλημα που υπάρχει στη συγγραφή των εγκυκλίων του ΕΟΠΥΥ, τότε η συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ στη φαρμακευτική δαπάνη του ασφαλισμένου θα είναι ελάχιστη.
Εάν προσθέσουμε και τις ανάγκες για κατανάλωση σκευασμάτων που δεν χρηματοδοτούνται από τον ΕΟΠΥΥ, όπως για παράδειγμα δισκία d-mannose, cranberry, και κάποια άλλα σκευάσματα για τη θεραπεία των κατακλίσεων, τότε η επίσκεψη στο ταμείο θα είναι μια τραυματική εμπειρία για το πορτοφόλι.
Το κακό είναι πως για την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης και τις σπατάλες στον ΕΟΠΥΥ δεν ευθύνονται οι ασφαλισμένοι. Η μεγάλη πληγή σπατάλης είναι η φαρμακευτική δαπάνη που γίνεται στα νοσοκομεία του ΕΣΥ, και όπως όλα δείχνουν η πολιτική εξουσία δεν έχει καμία διάθεση να περιορίσει αυτές τις δαπάνες που εξακολουθούν και είναι προκλητικά υψηλότερες από το μέσο όρο της Ε.Ε.
Επειδή όμως οι ασφαλισμένοι με σοβαρές αναπηρίες και ειδικότερα οι ασφαλισμένοι με παραπληγίες και με τετραπληγίες επιδεικνύουν μια περίεργη στάση πολιτικής νωθρότητας, είναι πλέον βέβαιο πως θα το υποστούν χωρίς καν να αντιδράσουν, ακόμη και στο χαμηλό επίπεδο των ασφαλιστικών οργάνων, με τα οποία έχουν συνεπή επαφή περισσότερες από δύο φορές το μήνα.
Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι πηγές σπατάλης είναι αήττητες, το κράτος είναι ανίκανο να ελέγξει το κράτος, οι τεχνοκράτες των ασφαλιστικών ταμείων παίζουν με τα πληκτρολόγια, ενώ οι ασφαλισμένοι με παραπληγίες και με τετραπληγίες είναι ασυνήθιστοι στα δύσκολα.
Υπό κανονικές συνθήκες, στον οποιοδήποτε άλλο πολιτισμό, ακόμη και μεμονωμένοι άνθρωποι θα έπαιρναν το χαρτί και το μολύβι και θα έκαναν τις απλές πράξεις αριθμητικής για να υπολογίσουν το συνολικό ετήσιο κόστος της κάθε διαφορετικής μειονότητας που έχει συγκεκριμένες ανάγκες. Είναι πάρα πολύ απλός ο υπολογισμός του συνολικού κόστους που έχει η κοινότητα των ανθρώπων με παραπληγίες και με τετραπληγίας στον ΕΟΠΥΥ για καθετήρες, γερανάκια, τεχνητά μέλη, βοηθήματα αποκατάστασης για παιδιά, ηλεκτροκίνητα και χειροκίνητα αναπηρικά καθίσματα, μαξιλάρια για την προστασία από τις κατακλίσεις, αναλύσεις αίματος και ούρων, σκευάσματα για τη θεραπεία των γνωστών επιπλοκών της παράλυσης.
Όμως αυτό το πάρα πολύ απλό, το να μετρήσουμε δηλαδή το πόσοι είμαστε και το τί χρειαζόμαστε για ένα έτος, δεν έχει απασχολήσει κανέναν μεμονωμένο ή ομαδοποιημένο Έλληνα ή Ελληνίδα. Το χειρότερο είναι πως πριν πάρουμε το μολύβι και το χαρτί, θα φουσκώσουμε τους αριθμούς με εκείνο το περίεργο 10% ΑμεΑ.
Να σοβαρευτούμε τώρα. Ακόμη και τώρα που είναι πάρα πολύ αργά! Είμαστε πάρα πολύ λίγοι και μας αξίζει μια καλύτερη ζωή μαζί με την αναπηρία μας!
Περιοδικό Αυτονομία, www.disabled.gr, Σεπτέμβριος 2012.