1. Ολιγοδενδροκύτταρα που πολλαπλασιάζονται βρέθηκαν τόσο σε ενεργείς όσο και χρόνιες ανενεργείς απομυελινωτικές εστίες.
Είναι γνωστό ότι το έλυτρο της μυελίνης που καταστρέφεται στη ΣΚΠ σχηματίζεται από το ολιγοδενδροκύτταρο, όπως επίσης είναι γνωστό ότι στα αρχικά στάδια της νόσου ταυτόχρονα με την απο-μυελίνωση υπάρχει και επανα-μυελινογένεση δηλαδή η δυνατότητα που έχει το νευρικό σύστημα να ξαναφτιάχνει μόνο του τη μυελίνη που καταστράφηκε. Ετσι εξηγούνται πολλά περιστατικά, περίπου το 20-30%, που ακολουθούν καλοήθη πορεία χωρίς κινητικά προβλήματα. Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι στους χρόνιους ασθενείς που έχουν σοβαρή κινητική αναπηρία αυτή η δυνατότητα του νευρικού συστήματος δεν υπάρχει, κάτι που ανατρέπεται με την παραπάνω εργασία. Με ειδικούς δείκτες σε πειραματικό μοντέλο της ΣΚΠ σημάνανε τα ολιγοδενδροκύτταρα και διαπιστώσανε ότι τα ολιγοδενδροκύτταρα συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται και προσπαθούν να αποκαταστήσουν την κατεστραμένη μυελίνη ακόμη και στις χρόνιες απομυελινωτικές εστίες.
Το δικό μου , και όχι μόνο, ερώτημα είναι μήπως με τα φάρμακα που δίνουμε πχ. κορτιζόνη, ιντερφερόνες, ανοσοκατασταλτικά κλπ μειώνουμε ιατρογενώς αυτή τη δυνατότητα του οργανισμού? Το ελπιδοφόρο μύνημα είναι ότι στη ΣΚΠ γίνονται «θαύματα» ακόμη και όταν ο ασθενής έχει σοβαρή αναπηρία αρκεί βέβαια να συνεχίζει να ελπίζει και να «μάχεται»
2. Οξεία νευρωνική απόπτωση σε πειραματικό μοντέλο της ΣΚΠ
J. of Neuroscience, 15 Aug, 2001, 21 (16): 6214-6220, Meyer R et al
Σε πειραματικό μοντέλο της ΣΚΠ βρέθηκε ότι η οξεία φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε νευρωνική απώλεια μέσω της λειτουργίας της απόπτωσης. Το πείραμα έγινε στο οπτικό νεύρο. Ετσι δικαιολογείται η επιβάρυνση που προκαλεί στους σκληρυντικούς ασθενείς οποιασδήποτε προέλευσης φλεγμονή.
3. Η θεραπεία της κατάθλιψης αποτελεί ατιολογική θεραπεία της ΣΚΠ
Arch. Neurol. 2001, Jul, 58(7): 1081-6 (Mohr DC. Et al)
Η κατάθλιψη αποτελεί συχνό φαινόμενο στους σκληρυντικούς ασθενείς και γνωρίζουμε ότι επιβαρύνει την εξέλιξη και πρόγνωση της νόσου. Το σημαντικό που προσφέρει η παραπάνω εργασία είναι η κατάδειξη ότι τα αντικαταθλιπτικά που χρησιμοποιούνται για το συγκεκριμένο σύμπτωμα δεν ασκούν ευεργετική δράση μόνο σ’ αυτό αλλά περιορίζουν ένα συγκεκριμένο υποπληθυσμό λεμφοκυττάρων που καταστρέφει τη μυελίνη. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι αφενός η κατάθλιψη ενεργοποιεί λεμφοκύτταρα που επιδεινώνουν τη νόσο και αφετέρου ότι τα αντικαταθλιπτικά λειτουργούν όχι μόνο σα συμπτωματική αλλά και σαν αιτιολογική θεραπεία.
J. Neurosci. Res. 2001, Aug. 15; 65(4):308-17, Solanky M. et.al.