Σύμφωνα με το γενικό οικοδομικό κανονισμό όλα τα δημόσια κτίρια πρέπει να είναι προσπελάσιμα στις ικανότητες των ανθρώπων με αναπηρίες.
Συγκεκριμένα για τις ολυμπιακές πόλεις όλα τα κοινόχρηστα κτίρια πρέπει να είναι προσπελάσιμα και πρέπει να αποκατασταθεί η προσπελασιμότητά τους έως το τέλος του 2003. Ο νέος γενικός οικοδομικός κανονισμός δεν περιλαμβάνει ρύθμιση που να υποχρεώνει την αποκατάσταση της προσπελασιμότητας των κοινόχρηστων κτιρίων που βρίσκονται στις πόλεις που δεν έχουν χαρακτηριστεί ολυμπιακές.
Κάτι που είναι εξίσου σημαντικό είναι η αποκατάσταση της προσπελασιμότητας των καταστημάτων και των επιχειρήσεων. Εξίσου σημαντική είναι και η αποκατάσταση της προσπελασιμότητας των χώρων αναψυχής. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα κανένας από αυτούς που σχεδιάζουν το χώρο δεν έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα της αποκατάστασης της προσπελασιμότητας των καταστημάτων και των επιχειρήσεων. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν είναι αρκετό να είναι προσπελάσιμα τα πεζοδρόμια αλλά πρέπει να είναι προσπελάσιμες και οι επιχειρήσεις. Σε κάθε άλλη περίπτωση το κτιστό περιβάλλον μπορεί να χρησιμεύσει μόνο για τη βόλτα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Είναι πολύ σημαντικό αυτοί που σχεδιάζουν το χώρο να αντιληφθούν πως και οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν τις ίδιες ακριβώς ανάγκες με τους ικανούς σωματικά. Για αυτό πρέπει να χρησιμοποιούν το πεζοδρόμιο ή το δρόμο για να κάνουν τη δουλειά τους είτε ως καταναλωτές είτε ως παραγωγοί.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες υιοθετούν ακριβώς τους ίδιους ρόλους με αυτούς που υιοθετούν οι ικανοί σωματικά. Είναι αυτονόητο πως δεν πρέπει να εμποδίζονται να υιοθετήσουν κάποιους ρόλους της δικής τους επιλογής. Πρέπει να μην εμποδίζονται για να μπορούν να κάνουν ενημερωμένες επιλογές ανεξαρτησίας. Δεν πρέπει η μειονότητα του πληθυσμού που ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας να καθοδηγείται από τα εμπόδια για να υιοθετεί συγκεκριμένες κοινωνικές συμπεριφορές. Το ζήτημα δεν είναι οι ίσες ευκαιρίες. Το ζήτημα είναι η ίση μεταχείριση. Πρέπει να μην εμποδίζονται ώστε να μην υποχρεώνονται να υιοθετήσουν στερεότυπα επαγγελμάτων. Τα εμπόδια είναι αυτά που καθοδηγούν τους ανθρώπους με αναπηρίες στο να υιοθετήσουν στερεότυπα επαγγελμάτων και κοινωνικών ρόλων.
Ο γενικός οικοδομικός κανονισμός μολονότι είναι νέος νόμος δεν προβλέπει την προσπελασιμότητα των καταστημάτων και της κοινόχρηστης υποδομής. Μάλιστα δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που θα υποχρεώνει τα καταστήματα και τις επιχειρήσεις να είναι προσπελάσιμες στους ανθρώπους με αναπηρίες. Για να εκδοθεί η άδεια σε αυτά τα καταστήματα και στις επιχειρήσεις δεν απαραίτητο να είναι προσπελάσιμες. Η προσπελασιμότητα δεν είναι μια επιλογή ανεξαρτήτως από το αν κάποιο κατάστημα η επιχείρηση είναι προσπελάσιμη ή όχι μπορεί να βγάλει άδεια λειτουργίας. Δεν υπάρχει ούτε νόμος ούτε Υπηρεσία που να υποχρεώνει την αποκατάσταση της προσπελασιμότητας στις επιχειρήσεις.
Θα χρειαστεί να πάρουμε στα σοβαρά τις αναπηρίες. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης ή προγράμματα για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας των ανθρώπων με αναπηρίες όταν η συντριπτική πλειοψηφία των καταστημάτων και των επιχειρήσεων είναι απροσπέλαστη. Αλήθεια έχει σκεφτεί κανείς σε ποια καταστήματα θα εργαστούν τα επαγγελματικά στελέχη που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας και πώς μπορεί να αναπτυχθεί επιχειρηματική δραστηριότητα από ανθρώπους με αναπηρίες όταν όλα τα καταστήματα είναι πρακτικά απροσπέλαστα;