Στη σημερινή βαθμίδα ανάπτυξης του πολιτισμού και της οικουμενικής δημοκρατίας της αγοράς πολλά ερωτήματα προκύπτουν και πολλά διλήμματα είναι αυτοερμηνευόμενα.
Το ερώτημα δεν είναι απλώς η ψηφιακή δημοκρατία. Είτε το θέλουμε είτε όχι οι τηλεφωνικοί αριθμοί άλλαξαν και έγιναν δεκαψήφιοι. Σύντομα θα αλλάξουν πάλι και θα αντιστοιχεί ένας αριθμός για κάθε πολίτη που θα είναι και τηλεφωνικός αριθμός και IP διεύθυνση και θα ισχύει και για τις πέντε ηπείρους.
Σύντομα με τις νέες γραμμές του ΟΤΕ, τις άγνωστες ADSL θα δοθεί λύση στα προβλήματα της πληροφόρησης, της επικοινωνίας και της ενημέρωσης επειδή από αυτές τις γραμμές μπορούν να περάσουν άνετα, ταυτοχρόνως, φωνητική επικοινωνία, Internet, καλωδιακή τηλεόραση κ.ο.κ.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα ψηφιακή δημοκρατία της αγοράς. Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει αυτή η δημοκρατία υπάρχει. Είναι μία παγκόσμια δημοκρατία με όλα τα συγκριτικά μειονεκτήματα ή πλεονεκτήματα.
Αναπηρία και ψηφιακή δημοκρατία
Η νέα ψηφιακή δημοκρατία αντιστοιχεί σε μέγα εξισωτή των αναπηριών και της σωματικής ικανότητας. Αυτό που δεν κατάφεραν να κάνουν οι οργανώσεις, οι σύλλογοι και οι παγκόσμιοι οργανισμοί έχει επιβληθεί από την ίδια την τεχνολογία.
Είναι κουτό να μην χρησιμοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της τεχνολογίας. Αντιστοιχεί σε πολιτικό χαρακίρι η άρνηση της νέας ψηφιακής δημοκρατίας και οικονομίας. Αν κάποιοι θα ωφεληθούν από αυτή είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι με αναπηρίες επειδή οι συνθήκες ανταγωνισμού και συναγωνισμού εξυγιαίνονται και μπορεί να επικρατήσει ο καλύτερος.
Ψηφιοποίηση των συλλόγων ή ψηφιακοί σύλλογοι;
Το δίλημμα αυτό πρέπει να μας απασχολήσει και πρέπει να δοθούν ακαριαίες λύσεις.
Προβλήματα υπάρχουν και στα δύο: Το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπιστεί στο ενδεχόμενο εκείνο που θα επιχειρηθεί η ψηφιοποίηση των συλλόγων είναι η προσπέλαση της πλειοψηφίας των μελών τους στις νέες ψηφιακές διαδικασίες. Όμως αυτοί οι σύλλογοι έχουν την πολυτέλεια της άγνοιας και μπορούν να παραμείνουν ανορθολογικά οργανωμένοι χωρίς να αισθάνονται τύψεις.
Το πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουν οι ψηφιακοί σύλλογοι: Αυτοί θα προκύψουν από την συσπείρωση μελών με ανώτατη εκπαίδευση, ανώτερη κοινωνική και οικονομική βαθμίδα, με βαθιά γνώση της ήδη παγκοσμιοποιημένης αγοράς και οικουμενικής δημοκρατίας. Αυτοί οι άνθρωποι δύσκολα θα μπορέσουν να ενσωματωθούν μέσα στους παραδοσιακά οργανωμένους συλλόγους. Ακόμη πιο δύσκολα θα μπορέσουν να συνεργαστούν με τα μέλη των παραδοσιακά οργανωμένων συλλόγων.
Σύλλογοι δύο ταχυτήτων;
Αυτό είναι ένα μάλλον κουτό ερώτημα. Δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξουν σύλλογοι της ίδιας ταχύτητας. Η ταχύτητα ενός συλλόγου προκύπτει από τη συνισταμένη της ταχύτητας του κάθε μέλους ξεχωριστά. Όσο καλύτερης ποιότητας είναι τα μέλη, τόσο καλύτεροι θα είναι οι σύλλογοι.
Η νέα ψηφιακή οικουμενική δημοκρατία αποτελεί ένα φίλτρο ποιότητας. Εκ κατασκευής η οικουμενικοποίηση της γνώσης αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ποιοτική βελτίωση τόσο των ανθρώπων με αναπηρίες, όσο και των οργανώσεων που συγκροτούν.
Είναι μάλλον απίθανο το να μην υπάρξουν σύλλογοι δύο ταχυτήτων. Ο μόνος λόγος για να μην υπάρξουν είναι να απαγορευτεί η ύπαρξη της δεύτερης ταχύτητας δια της μη νομιμοποιήσεως των ψηφιακών συλλόγων ή δια της μη εντάξεώς τους στις ομοσπονδίες και τις συνομοσπονδίες.
Μεταρρύθμιση των οργανώσεων
Οι σημερινοί σύλλογοι είναι οργανωμένοι στα πρότυπα της παλιάς Ελλάδας, του χαρτοπόλεμου και του παραγοντισμού. Πρέπει να βοηθήσουμε τις οργανώσεις μας να εκσυγχρονιστούν επειδή εκσυγχρονιζόμενες θα έχουν τη δυνατότητα να προσελκύσουν μέλη με ικανότητες που πρεσβεύουν μία αξιοβίωτη και απελευθερωτική αναπηρία και την έχουν κάνει τρόπο ζωής.
Είναι στο χέρι των διοικούντων να πάρουν αποφάσεις για το κοινό καλό. Τους μεταρρυθμιστές ξέρουν που θα τους βρουν.