Πολύς λόγος γίνεται για τις σχέσεις, τον έρωτα και το σεξ κάτω από συνθήκες αναπηρίας.
Πράγματι, οι σχέσεις, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται να είναι η «Αχίλλειος Πτέρνα» της αναπηρίας και της ανικανότητας.
Το πρόβλημα θα ήταν αντικειμενικό εάν υφίστατο και σε άλλους πολιτισμούς, σε άλλα κράτη και σε άλλες κοινωνίες.
Όμως, όπως γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που είχαν την τύχη να αποκατασταθούν σε κάποιο κέντρο αποκατάστασης του εξωτερικού, γνωρίζουν πως στις άλλες κοινωνίες το «ζήτημα σχέση» δεν έχει τις ίδιες κωμικές και folklore προεκτάσεις. Στις λεγόμενες ανεπτυγμένες κοινωνίες οι αναπηρίες και οι ανικανότητες υφίστανται μία διακριτική εξομοίωση σαν να υπάρχει κάποιος αόρατος κοινωνικός εξομοιωτής ή εξισωτής.
Στην Ελλάδα, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Λατρεύεται η αντίθεση και αποβάλλεται το αυτονόητο. Η αναπηρία και η ανικανότητα φέρονται ως κατασκευαστικά λάθη, ως δημώδης υπερβολή και γι’ αυτό ως προκλητική εξαίρεση στη λαϊκή ομοιομορφία της κοινωνίας των σκυλάδικων και της διαλεκτικής της ιθαγενούς εκδοχής ενός εισαγόμενου αλλά κοινωνικοποιηθέντος clubbing.
Η πάλαι ποτέ Εκκλησία του Δήμου με καθυστέρηση 1.500 ετών εξήχθη στη Δύση και έλαβε τη μορφή club (ελληνιστί: λέσχη). Ύστερα από 200 έτη επανησήχθη στην γενέτειρα της Άμεσης Δημοκρατίας με το ανεστραμμένο είδωλο που φέρει το όνομα clubbing, τη διαλεκτική των τεχνικών των σκυλάδικων, του doping των εισαγόμενων αλλά κοινωνικοποιημένων whiskies και του μεγιστοποιημένου πολιτιστικού θορύβου.
Ω έλληνες και ελληνίδες συνανάπηροι! Γιατί απορείτε; Γιατί απορείτε όταν και εσείς είστε παθητικοί θεατές των αναγκών σας και παράγοντες αυτής της κοινωνίας της αισθητικής παρακμής και ενός απορριμματοφόρου πολιτισμού;
Όλες οι ανθρώπινες αξίες και όλα τα πολιτιστικά αγαθά είναι σαφώς ονοματισμένα και η πραγμάτωσή τους είναι αυστηρώς προδιαγεγραμμένη.
Αντιστοίχως, οι ανθρώπινες σχέσεις, ο έρως και το sex είναι σαφώς καθορισμένες ως έννοιες και ως κοινωνικές συμπεριφορές και βεβαίως η πραγμάτωσή τους με ή χωρίς αναπηρία είναι σαφώς προδιαγεγραμμένη.
Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στις έννοιες ούτε στις κοινωνικές συμπεριφορές. Τόσο οι έννοιες όσο και οι κοινωνικές συμπεριφορές αλλάζουν, εξελίσσονται και μεταμορφώνονται στην κάθε βαθμίδα ανάπτυξης του πολιτισμού και της κοινωνίας.
Το πρόβλημα είναι η κοινωνία, ο πολιτισμός, η αισθητική και η ηθική: Στο νεοελληνικό μπάχαλο υποστέλλεται η δημιουργικότητα, η καινοτομία και η παραγωγικότητα για να επικρατήσει το “life” style της νύχτας, οι ρύποι των σκυλάδικων, η μπόχα των εισαγόμενων αλκοολούχων και οι τεχνητές ψευδαισθήσεις.
Του Homo Aprosarmosticus, εκπροσώπου της οργάνωσης για την Αυτονομία του Sakatstan.