Η πιο επιθυμητή λειτουργία που πρέπει ν’ ανακτηθεί στους τετραπληγικούς ασθενείς μετά απο κακώσεις του νωτιαίου μυελού, είναι η λειτουργία του χεριού. Το παραπάνω συμπέρασμα έχει αποδειχτεί μετά τη διεξαγωγή πολλαπλών ερωτηματολογίων σε τετραπληγικούς ανθρώπους που έχουν επιβιώσει. Παρότι οι κατάλληλες συνθήκες για μια επιτυχημένη αποκατάσταση της λειτουργίας του χεριού διαφέρουν απο ασθενή σε ασθενή, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν ν΄ανακτήσουν σε σημαντικό βαθμό βασικές λειτουργίες του χεριού, μέσω της χειρουργικής αποκατάστασης του χεριού. Όσο χαμηλότερα εντοπίζεται το επίπεδο βλάβης του νωτιαίου μυελού, τόσο περισσότεροι μυς με ακέραια νεύρωση είναι διαθέσιμοι για την αποκατάσταση.
Η χειρουργική του χεριού βασίζεται στον εντοπισμό κινήσεων που εκτελούνται απο δυο λειτουργικούς μυς που αναγνωρίζονται και ο ένας απο αυτούς μετακινείται για να εκτελέσει μια άλλη λειτουργία κλειδί. Για παράδειγμα, ένας καμπτήρας του αγκώνα, μπορεί να μεταφερθεί, για να δημιουργήσει κάμψη του αντίχειρα ενώ ένας εκτείνοντας του καρπού μπορεί να μεταφερθεί για ν’αναλάβει την κάμψη των δακτύλων.
Ολόκληρες σειρές απο συμπληρωματικές και αντισταθμιστικές διαδικασίες εκτελούνται διαδοχικά έτσι ώστε η θέση του χεριού και η ικανότητα δραγμού να γίνει η καλύτερη δυνατή.. Η ικανότητα επανεκπαίδευσης του εγκεφάλου είναι εκπληκτική και περιλαμβάνει όλες τις τενοντομεταφορές. Η ηλικία δεν παίζει σημαντικό ρόλο ο χρόνος που μεσολαβεί μετά την κάκωση. Παρόλα αυτά, η χειρουργική αποκατάσταση δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί πολύ νωρίς , συνήθως όχι μέχρι ένα έτος μετά το χειρουργείο.
Οι τρείς βασικοί τύποι χειρουργικής αποκατάστασης που επιτελούνται είναι:
1) Αποκατάσταση της λειτουργίας του τρικεφάλου (έκταση αγκώνος) εάν αυτή είναι αδύνατη ή ελλειπής
Η χειρουργική αποκατάσταση της ενεργητικής έκτασης του αγκώνα, για τον ασθενή με κάκωση του νωτιαίου μυελού, προσφέρει μετακίνηση και ακριβή τοποθέτηση του άνω άκρου στο χώρο, και δημιουργεί τις κατάλληλες προυποθέσεις για να εκτελούνται περιφερικότερες τενοντομεταφορές για την αποκατάσταση της λειτουργίας του χεριού.
Σήμερα, δυο είδη χειρουργικών επεμβάσεων εκτελούμε για την αποκατάσταση της ενεργητικής έκτασης του αγκώνα. Η πρώτη είναι η τενοντομεταφορά της οπίσθιας μοίρας του δελτοειδούς στον τρικέφαλο και η άλλη η μεταφορά του δικεφάλου στον τρικέφαλο. Η τενοντομεταφορά της οπίσθιας μοίρας του δελτοειδούς στον τρικέφαλο ενδείκνυνται σε ασθενείς με επίπεδο τετραπληγίας Α5 και Α6, για να αποκατασταθεί η χαμένη λειτουργία της έκτασης του αγκώνα (1, 4, 5, 8, 9, 11, 12, 13, 14). Ασθενείς υποψήφιοι για τενοντομεταφορά δικεφάλου στον τρικέφαλο, συνήθως διαθέτουν ακέραιο και λειτουργικό πρόσθιο βραχιόνιο και υπτιαστή, σπαστικότητα δικεφάλου και σύγκαμψη αγκώνα περισσότερο απο 20ο.
Κατά την τενοντομεταφορά της οπίσθιας μοίρας του δελτοειδούς στον τρικέφαλο, μέσω μιας δίκην γράμματος s προσπέλαση, πάνω απο την οπίσθια μοίρα του δελτοειδούς, αποκολλάται και κινητοποιείται η οπίσθια μοίρα του δελτοειδούς μαζί με τμήμα περιοστέου. Παρασκευάζεται ο τένοντας του προσθίου κνημιαίου και τέμνεται στη μυοτενόντια συμβολή του και κατόπιν λαμβάνεται ως μόσχευμα απο την πρόσθια επιφάνεια του περιφερικού τριτημορίου του άκρου ποδός.
Στη συνέχεια δημιουργείται ένα υποδόριο κανάλι απο το σημείο πρόσφυσης του δελτοειδούς έως το περιφερικό τμήμα του τένοντα του τρικεφάλου.Το περιφερικό τμήμα του δελτοειδούς και το τενόντιο μόσχευμα τοποθετούνται με επικάλυψη 5cm και συρράπτονται. (Fig 1)
Η τενοντομεταφορά του δικεφάλου στον τρικέφαλο πραγματοποιείται μέσω τομής δίκην s, κατά μήκος της έσω επιφάνειας του βραχίονα, με επέκταση στην πρόσθια επιφάνεια του αγκώνα και του αντιβραχίου. Ο τένοντας του δικεφάλου βραχιονίου, απελευθερώνεται από την πρόσφυση του στην κερκίδα και κατόπιν διατέμνεται όσο πλησιέστερα στο οστό και όσο περιφερικότερα είναι δυνατό. Κεντρικά παρασκευάζεται και η γαστέρα του δικεφάλου.
Η λήψη του τρικεφάλου και της απονεύρωσης του, πραγματοποιείται μέσω προσπέλασης τύπου S στη ραχιαία επιφάνεια του περιφερικού τριτημορίου του βραχιονίου. Ο τένοντας του δικεφάλου συρράπτεται και σταθεροποιείται στον τρικέφαλο με συνεχόμενη συρραφή με ράμματα 2/0 μη απορροφήσιμα μεταξύ του μοσχεύματος και των ληπτών τενόντων με μήκος επικάλυψης 5εκ. Η τάση της τενοντομεταφοράς ρυθμίζεται έτσι ώστε ο αγκώνας να μην μπορεί να εκτελέσει παθητική κάμψη πάνω από 30˚. Κατόπιν ακολουθεί τοποθέτηση βραχιονοπηχεοκαρπικού γυψονάρθηκα με τον αγκώνα σε κάμψη 10˚ και τον καρπό σε 30˚ έκταση.
Και για τις δύο τενοντομεταφορές η ακινητοποίηση διατηρείται για 4 εβδομάδες για την επαρκή επούλωση των τενορραφών. Μετά από 4 εβδομάδες, εφόσον έχει προηγηθεί και αφαίρεση ραμμάτων, τοποθετείται νάρθηκας για άλλες 8 εβδομάδες με προοδευτική κάμψη αγκώνα 10° κάθε εβδομάδα , ζεκινώντας από τις 30°.
2) Αποκατάσταση του δραγμού – σήμερα η ταυτόχρονη αποκατάσταση εκτεινόντων και καμπτήρων (αντίχειρα και δακτύλων) μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μια εγχείρηση
Οι τετραπληγικοί ασθενείς συνήθως παράγουν μια αδύναμη λεπτή σύλληψη μεταξύ αντίχειρα και δείκτη, αναλόγως με το βαθμό έκτασης του καρπού. Για την ανάκτηση ενός χρήσιμου δραγμού, ο προεγχειρητικός έλεγχος πρέπει να βασίζεται στους στόχους κι επιθυμίες του ασθενούς, καθώς και σε σχολαστικό έλεγχο της ενδεχόμενης παραμένουσας σπαστικότητας και αισθητικότητας του χεριού. Για να υπάρξει φυσιολογική λειτουργία δραγμού, είναι βασικό να υπάρχει έκταση του καρπού. Εάν αυτή η λειτουργία απουσιάζει θα πρέπει να εκτελεσθεί τενοντομεταφορά του βραχιονοκερκιδικού στους εκτείνοντες του καρπού. (3).
Στην ανωτέρω εγχείρηση, πραγματοποιείται κινητοποίηση του τένοντα του βραχιονοκερκιδικού, από τη στυλοειδή απόφυση της κερκίδος και μεταφορά του μακρού και βραχέος κερκιδικού εκτείνοντα του καρπού. Η τάση της τενοντομεταφοράς πρέπει να είναι επαρκής ώστε να διατηρεί τον καρπό σε ουδέτερη θέση αλλά παράλληλα να επιτρέπεται πλήρης παθητική κάμψη. Η χρησιμοποίηση του βραχιονοκερκιδικού ως εκτείνοντα του καρπού, απαιτεί την παρουσία ενός ανταγωνιστή για την έκταση του αγκώνα. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να προηγείται ανακατασκευή της έκτασης του αγκώνα. Μετεγχειρητικά το άκρο ακινητοποιείται σε Βραχιονοπηχεοκαρπικό γυψονάρθηκα που περιλαμβάνει και τις μετακαρποφαλαγγικές αρθρώσεις για 4 εβδομάδες. Ακολουθεί νυχτερινή ναρθηκοποίηση για άλλες 4 εβδομάδες.
Η ανακατασκευή της λεπτής σύλληψης ακολουθεί την αποκτηθείσα έκταση του καρπού.
Η λεπτή σύλληψη μπορεί να είναι παθητική ή ενεργητική. Η παθητική λεπτή σύλληψη απαιτεί να υπάρχει έκταση καρπού επαρκούς μυικής ισχύος, (3), πρηνισμός αντιβραχίου, και ικανοποιητική σχετική θέση μεταξύ αντίχειρα και δείκτη ή μέσου δακτύλου. Η χειρουργική τεχνική αφορά:
- τενοντόδεση περιφερικά, του κερκιδικού τμήματος του μακρού καμπτήρα του αντίχειρα, στον μακρό εκτείνοντα του αντίχειρα στο ύψος της φαλαγγοφαλαγγικής άρθρωσης και με τέτοια ρύθμιση τάσης έτσι ώστε η κάμψη της άρθρωσης να φθάνει τις 30 μοίρες (2, 18),
- τενοντόδεση του μακρού καμπτήρα του αντίχειρα, στην παλαμιαία επιφάνεια της κερκίδας, και
- αρθρόδεση της καρπομετακάρπιας άρθρωσης του αντίχειρα.
Η κλασική τεχνική τενοντόδεσης του μακρού καμπτήρα του αντίχειρα στην παλαμιαία επιφάνεια της κερκίδος, περιγράφτηκε από το Σουηδό πρωτοπόρο στη χειρουργική της τετραπληγίας, Eric Moberg (16) και περιλαμβάνει τη δημιουργία καναλιού στον παλαμιαίο φλοιό της κερκίδος. Kατόπιν ο μακρός καμπτήρας του αντίχειρα διεκβάλεται από το διοστικό κανάλι και συρράπτεται στον εαυτό του. Η τάση της τενοντομεταφοράς πρέπει να είναι τέτοια ώστε σε θέση ηρεμίας ο αντίχειρας να τοποθετείται απέναντι από την κερκιδική επιφάνεια του δείκτη με τον καρπό σε ουδέτερη θέση.
Η αρθρόδεση της πολυγωνομετακάρπιας άρθρωσης του αντίχειρα ενδείκνυνται σε ασθενείς με πολύ ευκίνητη άρθρωση και προυποθέτει την τοποθέτηση του δείκτη απέναντι στον αντίχειρα με επαρκή τρόπο. Η αρθρόδεση εκτελείται μέσω ραχιαίας επιμήκους τομής στον αντίχειρα, με την τοποθέτηση δύο βελονών Kirschner στο μείζον πολύγωνο, σε γωνία 60-70 μοίρες, με προσοχή ώστε να μην γίνει διάτρηση της πολυγωνοσκαφοειδούς άρθρωσης.
Μετεγχειρητικά το χέρι και το αντιβράχιο, πρέπει ν’ακινητοποιούνται σε νάρθηκα για 3-4 εβδομάδες. Η αποκατάσταση ξεκινά στις 4 εβδομάδες και περιλαμβάνει ενεργητικό δραγμό με προοδευτική αύξηση της φόρτισης. Για την πρόληψη συγκάμψεων των εγγύς φαλαγγοφαλαγγικών αρθρώσεων των δακτύλων, χρησιμοποιούνται νυχτερινοί νάρθηκες για 4 εβδομάδες. Η αρθρόδεση της καρπομετακάρπιας άρθρωσης του αντίχειρα ασφαλίζεται για 8 εβδομάδες με ένα καλά εφερμοζώμενο νάρθηκα, που επιτρέπει πλήρες εύρος κίνησης του καρπού και των μετακαρποφαλαγγικών αρθρώσεων.
Η ενεργητική λεπτή σύλληψη επιτυγχάνεται με μεταφορά του βραχιονοκερκιδικού στο μακρό καμπτήρα του αντίχειρα, τενοντόδεση αντίχειρα και αρθρόδεση. Η απαιτούμενη τάση της τενοντομεταφοράς του βραχιονοκερκιδικού στο Μακρό καμπτήρα του αντίχειρα, εκτιμάται με τον αγκώνα σε κάμψη 90 μοιρών και προσαρμόζεται έτσι ώστε όταν ο καρπός βρίσκεται σε ουδέτερη θέση ο αντίχειρας να αντιτίθεται ως προς τον δείκτη με πολύ ελαφρά τάση. Μετεγχειρητικά, το χέρι και το αντιβράχιο πρέπει ν΄ακινητοποιούνται σε νάρθηκα με τον καρπό σε έκταση 10-20 μοίρες για 3-4 εβδομάδες, και ν’ακολουθούν άλλες 4 εβδομάδες με νυχτερινό νάρθηκα. Η ενεργητική χρήση του δραγμού ξεκινά με τους νυχτερινούς νάρθηκες. Η αποκατάσταση ξεκινά στις 4 εβδομάδες περιλαμβάνοντας ενεργητικό δραγμό με προοδευτική αύξηση της φόρτισης μέχρι και τον τρίτο μετεγχειρητικό μήνα.
Η ανακατασκευή της κάμψης των δακτύλων είναι δυνατή κυρίως σε ασθενείς της ομάδας 4 σύμφωνα με τη διεθνή ταξινόμηση (Table 1), μεταφέροντας τον μακρό κερκιδικό εκτείνοντα του καρπού στους εν τω βάθει καμπτήρες των δακτύλων.
3) Η ανακατασκευή που αφορά το άνοιγμα του χεριού ενδείκνυνται σε ασθενείς με σπαστικότητα των καμπτήρων των δακτύλων
Το άνοιγμα του χεριού μπορεί να επιτευχθεί παθητικά με τενοντόδεση και μεταφορά του μακρού εκτείνοντος του αντίχειρα στην περιτονία των εκτεινόντων, ή ενεργητικά με τενοντομεταφορά του στρογγύλου πρηνιστή στο μακρό εκτείνοντα του αντίχειρα. Επιπρόσθετα χειρουργική αποκατάσταση μπορεί να επιτευχθεί σε λίγους ασθενείς με υψηλές βλάβες νωτιαίου μυελού (group 0, Table 1). Για παράδειγμα η παραμόρφωση σύγκαμψης σε υπτιασμό του αντιβραχίου είναι αναπηρική για τον ασθενή, διότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί νάρθηκας και ο ασθενής δεν μπορεί να πλησιάσει κανένα αντικειμενο προς το στόμα του και βασίζεται σε άλλους για διάφορες πτυχές της καθημερινής του υγιεινής. Αν το αντιβράχιο που βρίσκεται σε υπτιασμό μπορεί να πρηνισθεί παθητικά, είναι δυνατή η μυική εξισσορόπιση με επανακάθηλωση του δικεφάλου. Ο τένοντας της μακράς κεφαλής του δικεφάλου αποκολλάται απο το κερκιδικό όγκωμα και περιελίσσεται γύρω απο την κερκίδα έτσι ώστε η σύσπασή του να προκαλεί πρηνισμό του αντιβραχίου.
Για τους ασθενείς της ομάδας 2 (Table 1) με καλή μυική ισχύ (MRC 4) έκτασης καρπού, η ενεργητική λεπτή σύλληψη μπορεί ν’άποκτηθεί με μεταφορά του βραχιονοκερκιδικού στον μακρό καμπτήρα του αντίχειρα (9). Ο ασθενής μπορεί μετά να επηρεάσει τη σύλληψη σε συνδυασμό με πολλές θέσεις του καρπού αλλά αντανακλαστικά θα εκτείνει τον καρπό για να ενισχύσει τη δύναμη της λεπτής σύλληψης. Ο βραχιονοκερκιδικός εκτίθεται μέσω μεγάλης προσπέλασης και παρασκευάζεται; ενώ ο μακρός καμπτήρας του αντίχειρα αναγνωρίζεται μέσω της ίδιας προσπέλασης στην παλαμιαία επιφάνεια του αντιβραχίου και διαχωρίζεται στη μυοτενόντια συμβολή του. Οι δυο τένοντες συρράπτονται. Μετεγχειρητικά το άκρο ακινητοποιείται σε νάρθηκα πηχεοκαρποδακτυλικό με τον καρπό σε ουδέτερη θέση και την μετακαρποφαλαγγική άρθρωση του αντίχειρα σε μερική κάμψη για 8 εβδομάδες. Την 5η εβδομάδα μετεγχειρητικά ο ασθενής ενθαρρύνεται για την εκτέλεση ασκήσεων δραγμού.
Στους ασθενείς που ανήκουν στην ομάδα 6 (Table 1), μπορεί να διατηρηθεί κάποια λειτουργία των μεσοστέων του αντίχειρα, με τενοντομεταφορά του ιδίου εκτείνοντα του μικρού δακτύλου στον βραχύ απαγωγό του αντίχειρα (Figure 2).(8)
Η μετεγχειρητική αποκατάσταση είναι εξαιρετικά σημαντική και πρέπει να ξεκινά αμέσως μετά το χειρουργείο. Ο ασθενής πρέπει να λάβει πολύ ακριβείς οδηγίες και κατάλληλη καθοδήγηση στο πρόγραμμα άσκησης κατά την επιστροφή του στο σπίτι. Μετεγχειρητική παρακολούθηση λαμβάνει χώρα με τακτικά ραντεβού, μετά απο κάθε χειρουργική παρέμβαση.
Ακρογωνιαίος λίθος των υπηρεσιών που παρέχονται, είναι ότι σε όλους τους τετραπληγικούς ασθενείς πρέπει να προσφέρονται υπηρεσίες απο εξειδικευμένους χειρουργούς χεριού και φυσιάτρους.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Ο στόχος του χειρουργού τετραπληγίας είναι η ανάκτηση της ωφέλιμης για τον ασθενή λειτουργικότητας του άνω άκρου παρά η μεμονωμένη κίνηση. Για το λόγο αυτό είναι κρίσιμος ο ακριβής προσδιορισμός της βελτίωσης στις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς μετά απο επικοινωνία με το οικογενειακό περιβάλλον και τους θεράποντες ιατρούς. Για την παροχή της καλύτερης δυνατής χειρουργικής λύσης θα πρέπει να έχουν ξεκαθαριστεί πλήρως προεγχειρητικά οι στόχοι και οι επιθυμίες του ασθενούς.
Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα τουλάχιστον 700 εγχειρήσεων ανακατασκευής για τετραπληγικό άνω άκρο που επιτελέσθηκαν στο Σουηδικό κέντρο ανακατασκευής τετραπληγικού άνω άκρου είναι προτιμότερο ν’ανακτάται με ανακατασκευή η λειτουργία του δραγμού πριν την ανακατασκευή του αντίχειρα και των εκτεινόντων των δακτύλων. Σύμφωνα με την εμπειρία μας μερικοί ασθενείς αποφασίζουν να κάνουν μόνο μια εγχείρηση ανακατασκευής και είναι ευχαριστημένοι με αυτήν.
Επίσης συνήθως ανακατασκευάζουμε τους μεσόστεους μυς του χεριού στην ίδια εγχείρηση με την ανακατασκευή του δραγμού, παρέχοντας έτσι ένα ικανοποιητικό άνοιγμα του χεριού.
Η πιο αξιόλογη και αποτελεσματική στρατηγική για τη βελτίωση της λειτουργικότητας αποτελεί η συνεχής και άμεση ενεργοποίηση του μεταφερόμενου μυ-τένοντα μετά το χειρουργείο. Η πρώιμη ενεργητική κινητοποίηση των νέων κινητικών μονάδων δεν προλαμβάνει μόνο τη δημιουργία συμφύσεων αλλά επίσης διευκολύνει την ενεργοποίηση καινούριων λειτουργιών κίνησης πριν την εγκατάσταση οιδήματος και δυσκαμψίας σχετιζόμενης με την ακινητοποίηση ,και περιορίζει τις μυικές συγκάμψεις .Επιπρόσθετα ο ασθενής βιώνει το θεαματικό πρώιμο αποτέλεσμα της ανακατασκευής το οποίο θα δώσει κίνητρο για άσκηση κατά τη διάρκεια της απαιτητικής και επώδυνης μετεγχειρητικής περιόδου.(7)
Στην Ελληνική πραγματικότητα, έχουν πραγματοποιηθεί σποραδικά επεμβάσεις ανακατασκευής τετραπληγικών ασθενών με κακώσεις νωτιαίου μυελού. Πολλοί Ελληνες ασθενείς λόγω ελλιπούς ενημέρωσης καταφεύγουν σε κέντρα του εξωτερικού , για την ανάκτηση της χαμένης λειτουργικότητας, γεγονός που οδηγεί σε τεράστιο οικονομικό και ψυχολογικό κόστος.
Η Β Ορθοπαιδική Κλινική του Νοσοκομείου Ιασω General λόγω της επάνδρωσής της με εξειδικευμένο προσωπικό, Ιατρό τετραπληγικής χειρουργικής, φυσίατρο και φυσικοθεραπευτές, καθώς και συνεργασία με το Σουηδικό Κέντρο Τετραπληγίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Σαλγκρένσκα στο Γκαίτεμποργκ Σουηδίας και τον καθηγητή Jan Friden είναι σε θέση ν΄αντιμετωπίσει και να φέρει σε πέρας αυτά τα περιστατικά τετραπληγίας, καθώς και την μετεγχειρητική τους αποκατάσταση.
Συμπερασματικά , τα χειρουργεία των τενοντομεταφορών παρέχουν την δυνατότητα ανάκτησης λειτουργιών κλειδιών όπως έκταση αγκώνος και καρπού και έλεγχος δραγμού , βελτιώνουν την ισορροπία των αρθρώσεων ,μειώνουν τον πόνο που προκαλείται απο την σπαστικότητα, και προλαμβάνουν τις συγκάμψεις των αρθρώσεων. Η επιλογή του ιδανικού μυ δότη, πρέπει να βασίζεται στην κατανόηση των εμβιομηχανικών αρχών της μυοτενόντιας μονάδας.
Η έρευνα των βασικών επιστημών (Structural and mechanical integrity of tendon-to-tendon attachments used in upper limb tendon transfer surgery. (Tsiampa Vassiliki, Jan Friden) Journal of Plastic and Reconstructive and Hand Surgery 2012) και οι κλινικές μελέτες σε συνεργασία με μεγάλα διεθνή κέντρα προάγουν την ανάπτυξη κι εφαρμογή εξειδικευμένων τεχνικών χειρουργικής ανακατασκευής και μετεγχειρητικής αποκατάστασης των άνω άκρων στους τετραπληγικούς ασθενείς. Η διεγχειρητική εκτίμηση του μήκους των σαρκομερίων παρέχει πληροφορίες για το ιδανικό μήκος της δότριας μυοτενόντιας μονάδας για την ανακατασκευή για να προληφθεί η υπερδιάταση των τενόντων που μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή παραγωγή φορτίου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. DeBenedetti M. Restoration of elbow extension power in the tetraplegic patient using the Moberg technique. Hand Surg 1979;4A:86-9.
2. Ejeskar A, Dahlgren A, Fridén J. Split distal flexor pollicis longus tenodesis: long-term results. Scand J Plast Reconstr Surg Hand Surg 2002;36:96-9
3. Freehafer AA, Mast WA. Transfer of the brachioradialis to improve wrist extension in high spinal-cord injury. J Bone Joint Surg 1967;49A:648-52.
4. Freehafer A. Tendon transfers in patients with cervical spinal cord injury. J Hand Surg 1991;16A:804-9.
5. Fridén J, Ejeskar A, Dahlgren A, et al. Protection of the deltoid to triceps tendon transfer repair sites. J Hand Surg 2000;25A:144-9
6. Fridén J., Reinholdt C. Current concepts in reconstruction of hand function in tetraplegia. Scandinavian Journal of Surgery 2008;97:341-346.
7. Friedenberg Z. Transposition of the biceps brachii for triceps weakness. J Bone Joint Surg 1954;36A:656-660 .
8. Hentz VR, Leclerc C. Surgical Rehabilitation of the Upper limb in Tetraplegia. London: WB Saunders, 2002: 257.
9. Lacey SH, Wilber RG, Peckham PH, et al. The posterior deltoid to triceps transfer: a clinical and biomechanical assessment. J Hand Surg 1986;11A:542-7
10. Lamb DW, Chan KM. Surgical reconstruction of the upper limb in traumatic tetraplegia. A review of 41 patients. J Bone Joint Surg 1983;65B:291-8.
11. McDowell CL, Moberg EA, House JH. The Second International Conference on Surgical Rehabilitation of the Upper Limb in Tetraplegia (Quadriplegia). J Hand Surg 1986;11A:604-7.
12. Moberg E. The Upper Limb in Tetraplegia. A New Approach to Surgical Rehabilitation. Stuttgart, Germany: Thieme, 1978.
13. Moberg E. Surgical treatment for absent single-hand grip and elbow extension in quadriplegia. J Bone Joint Surg 1975;57A(2):196-206.
14. Moberg E. Surgical rehabilitation of the upper limb in tetraplegia. Paraplegia 1990;28:330-4.
15. Moberg E, Lamb D. Surgical rehabilitation of the upper limb in tetraplegia. Hand 1980;12:209-13.
16. Moberg E. Current treatment program using tendon surgery in tetraplegia. In Hunter J, Schneider L, Mackin E, eds. Tendon Surgery in the Hand. St Louis: Mosby 1987;496-505.
17. Mohamed KD, Rothwell AG, Sinclair SW, et al. Upper-limb surgery for tetraplegia. J Bone Joint Surg 1992;74B:873-9.
18. Zancolli E, Zancolli E. Tetraplegies traumatiques. In :Tubiana R, ed. Traite’ de Chirurgie de la Main. Paris : Masson ,1991.
Figure 1. Reconstruction of elbow extension by transfer of the posterior deltoid.
Τενοντομεταφορά της οπίσθιας μοίρας του δελτοειδούς στον τρικέφαλο (έκταση αγκώνος)
Figure 2. Extensor digiti quinti to abductor pollicis brevis tendon transfer for thumb function.
Τενοντομεταφορά του ιδίου εκτείνοντα του μικρού δακτύλου στον βραχύ απαγωγό του αντίχειρα
Table 1. International classification of muscle function in patients with tetraplegia.
| Group | Lowest muscle grade>4 |
|---|---|
| 0 | No muscle below elbow |
| 1 | Brachioradialis |
| 2 | Extensor carpi radialis longus |
| 3 | Extensor carpi radialis brevis |
| 4 | Pronator teres |
| 5 | Flexor carpi radialis |
| 6 | Finger extensors |
| 7 | Thumb extensors |
| 8 | Partial digital flexors |
| 9 | Lacks only intrinsics |
| 10 | Exceptions |
Τσιαμπά Βασιλική
Ορθοπαιδικός Χειρουργός – Ανω Άκρου, Τετραπληγίας
Επιμελήτρια Β’ Ορθοπαιδικής Κλινικής
Ιασώ General
vtsiampa@gmail.com