Σαν φοιτητής φυσικοθεραπείας το 1970, ο Τόμας Χολτάκερς έμαθε να βοηθάει ανθρώπους να ξεπερνάνε τις δυσκολίες που επιφέρουν οι τραυματισμοί τους στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Όταν ο Χολτάκερς διαγνώστηκε με ΣΚΠ, συμπλήρωσε τη δουλειά της φυσικοθεραπείας του με διορατικότητα την οποία απέκτησε από την προσωπική του εμπειρία. Σήμερα, ο Χολτάκερς συνταξιούχος πλέον, ενεργώς ενθαρρύνει τη θετική σκέψη για να βοηθήσει τους ανθρώπους με αναπηρίες να γνωρίσουν τις προκλήσεις της καθημερινής ζωής.
Κάτοικος του Νιου Τζέρσευ, ο Χολτάκερς ήταν ενεργός στο γυμνάσιο και στις αθλητικές δραστηριότητες του Κολλεγίου.
Μετά το Κολλέγιο, o Χολτάκερς δούλεψε σαν καθηγητής φυσικοθεραπείας και προπονητής.
Αργότερα οι επαγγελματικές του επιδιώξεις τον οδήγησαν να εγγραφεί στο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας της Κλινικής Μάγιο, Ρότσεστερ,Μιν. Ο Χολτάκερς αποφοίτησε από το πρόγραμμα το 1972 και έγινε φυσικοθεραπευτής σε μια μονάδα εντατικής παρακολούθησης νοσοκομείου.
Εκείνη την εποχή, ο Χολτάκερς ανέπτυξε τα πρώτα συμπτώματα της ΣΚΠ -μια ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος που δημιουργεί προβλήματα κίνησης και συντονισμού, πόνο ή μυρμήγκιασμα στα άκρα, προβλήματα όρασης και κούραση.
Μετά τη διάγνωση του , ο Χολτάκερς μεταφέρθηκε σε μια μονάδα που θα μπορούσε να δουλέψει μαζί με ασθενείς που είχαν επίσης ΣΚΠ.
Στο τέλος ο Χολτάκερς βρήκε το δρόμο του με το να ισορροπεί τη φροντίδα των ασθενών και να αναπτύσσει τρόπους εκπαίδευσης τους «Η θέληση μου να δουλεύω με ασθένειες ήταν ο λόγος που έγινα φυσικοθεραπευτής» είπε ο Χολτάκερς. «Αλλά επίσης απολάμβανα να αναπτύσσω εκπαιδευτικές πληροφορίες». Και τα δυο ήταν μια πνευματική πρόκληση, και επιπλέον ήταν σωματικά πραγματοποιήσιμα.
Η συναισθηματική σκληρότητα και ένα περιβάλλον συμπαράστασης: Είναι εργαλεία που χρειάζονται για να γίνει η δουλειά.
Δουλεύοντας με μια ανικανότητα μπορεί να σου προσφέρει ικανοποίηση, αλλά όχι χωρίς προκλήσεις – φυσικές και συναισθηματικές.
«Όταν έχεις μια προοδευτική κατάσταση, είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις ένα μέλλον με αβεβαιότητα», λέει ο Χολτάκερς. «Είναι σημαντικό να θέσεις τους δικούς σου ενδοιασμούς στην άκρη και συνεχώς να προσαρμόζεσαι στις αλλαγές που η ασθένεια φέρνει στη ζωή σου».
Ο Χολτάκερς πιστεύει σε ένα υποστηρικτικό εργασιακό περιβάλλον για την επιτυχία στη δουλειά του.
«Πολλοί άνθρωποι με αναπηρίες θέλουν να δουλεύουν», λέει ο Χολτάκερς. «Η τεχνολογία είναι εκεί έξω για να προσφέρει υλική υποδομή σε πολλά εργασιακά περιβάλλοντα. Αλλά και η υποστήριξη από τους ανωτέρους, τους συνεργάτες και από τη διοίκηση είναι εξίσου σημαντική».
Για τους ανθρώπους που ανησυχούν να δουλεύουν με κάποια αναπηρία, ο Χολτάκερς λέει:
«Μεγιστοποίησε την ικανότητα σου και προσπάθησε να περιορίσεις την ανικανότητα σου. Η προσαρμοστικότητα είναι περισσότερο πνευματική παρά σωματική.
Εξόρκισε τους μύθους και άλλαξε αντίληψη για τη ζωή».
Ο Χολτάκερς προσπαθεί να καταρρίψει την λανθασμένη άποψη που θέλει τη σωματική αναπηρία ενός ανθρώπου να οδηγεί σε μια αντίστοιχη ψυχική.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι με αναπηρίες μπορούν να σκεφτούν μόνοι τους, να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, και οι σωματικές τους λειτουργίες να είναι ανεξάρτητες από τις πνευματικές- να δρουν με ένα διαφορετικό τρόπο», λέει ο Χολτάκερς.
Ο Χολτάκερς ομολογεί ότι τα χρόνια του σαν φυσιοθεραπευτής του έδωσαν τη δυνατότητα να αλλάξει την αντίληψη και τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στις αναπηρίες.
Αλλά πρώτα έπρεπε να αλλάξει τη δική του αντίληψη για το τι πίστευαν οι άλλοι για αυτόν σαν άτομο με αναπηρία.
«Τελικά αποφάσισα ότι αν ένα άτομο έχει πρόβλημα με την αναπηρία μου, τότε είναι δικό του/ης πρόβλημα», εξηγεί ο Χολτάκερς. «Δε θα περιορίσω τη ζωή μου βασιζόμενος στο φόβο του πως οι άλλοι θα αντιδράσουν στην αναπηρία μου».
Η δύναμη της θετικής σκέψης.
Ο Χολτάκερς ενεργά ενθαρρύνει τη δημιουργία της θετικής σκέψης.
«Η συμπεριφορά προς τον εαυτό σου αντανακλά πίσω σε εσένα από αυτούς που βρίσκονται γύρω σου» λέει ο Χολτάκερς. «Κάθε μέρα, να προκαλείς τον εαυτό σου να αντιδρά θετικά σε συνθήκες αρνητικές.
Όταν παρουσιάζεις μια θετική συμπεριφορά, όσοι βρίσκονται γύρω σου επηρεάζονται και αυτοί θετικά».
Mayo Clinic Staff. Aug 25, 2006. Μετάφραση: Μαρίνα Κλήμη.