Σε σχετικό αφιέρωμα στις 8 Σεπτεμβρίου 2010 στο agon.gr, ο Σωκράτης Καραβίδας μίλησε για τον αεραθλητισμό, την ελληνική γραφειοκρατία και το ατύχημα που είχε το 2004 μετά από πτήση του με αλεξίπτωτο πλαγιάς.

Παρά την παραπληγία που του προκάλεσε το ατύχημά του, ο Σωκράτης Καραβίδας συνέχισε να ασχολείται με τα αεροπλάνα και τον αεραθλητισμό που ήταν η μεγάλη του αγάπη. Παρακολούθησε τη σχολή χειριστών από την οποία πήρε το πτυχίο τού χειριστή πιλότου αεροπλάνου έχοντας ήδη αναπηρία, με εξετάσεις που έδωσε στο υπουργείο Μεταφορών, όπου συγκεντρώνονται οι υποψήφιοι χειριστές από όλη την Ελλάδα.

Ζώντας στα Ιωάννινα, χρειάστηκε αρκετή επιμονή και υπομονή για να ξεπεράσει τα γραφειοκρατικά προβλήματα που προέκυπταν στην πορεία: «Στην Ελλάδα δεν υπήρχε προηγούμενο με εκπαιδευμένο ανάπηρο πιλότο. Οι αερολιμενικοί υπάλληλοι στα Γιάννενα δεν δέχονταν ότι είμαι τυπικά επαρκής για να πετάω και απεύθυναν διαρκώς ερωτήματα στην Κεντρική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας για να εξακριβώσουν ότι τα χαρτιά μου ήταν εντάξει.»
Υπάρχουν όμως και λειτουργικά προβλήματα που εμποδίζουν τον αεραθλητισμό στην Ήπειρο, καθώς το αεροδρόμιο Ιωαννίνων ανοίγει μόνο δύο ώρες το πρωί και δύο ώρες το απόγευμα.

Πριν λίγους μήνες ο Σωκράτης Καραβίδας αγόρασε το πρώτο του μονοθέσιο αεροπλάνο, τύπου «Moni», ιταλικής προέλευσης, το οποίο έφερε ο ίδιος από το έδαφος, μέσω της Ανκόνα, μεταφέροντάς το με τρέιλερ. Το αεροπλάνο κόστισε 8.500 ευρώ και ζυγίζει 150 κιλά.
«Με τον κινητήρα σε λειτουργία ανεβαίνω μέχρι 10.000 πόδια, 3 χιλιόμετρα δηλαδή. Από το ύψος αυτό και μετά σβήνω τη μηχανή. Εκεί αναλαμβάνουν τα μεγάλα φτερά και πετάω με τον άνεμο. Πιάνεις τα ανοδικά ρεύματα και κινείσαι μέσα σε απόλυτη ησυχία. Η εμπειρία είναι μοναδική.»