Λύση στο πρόβλημα του «διαβητικού ποδιού» και αποφυγή του ακρωτηριασμού προσφέρει πλέον η ενδαγγειακή χειρουργική. Λεπτά υλικά (σύρματα, μπαλονάκια και στεντ) σαν αυτά που χρησιμοποιούνται στα στεφανιαία αγγεία της καρδιάς, είναι τώρα διαθέσιμα για τα «δύσκολα» και «ταλαιπωρημένα» αγγεία των διαβητικών. Επίσης, η τεχνική της «υπενδοθηλιακής» αγγειοπλαστικής μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την βελτίωση της κυκλοφορίας σε τέτοιους ασθενείς.
Η σύγχρονη αντιμετώπιση του διαβητικού ποδιού από τον αγγειοχειρουργό δε σταματά μόνο στο χειρουργείο ή το «μπαλονάκι». Όπλα στη διάθεσή του είναι η θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο, τα διάφορα επιθέματα που καθαρίζουν και προωθούν την επούλωση των ιστών, η συσκευή V.A.C., δηλαδή, ένα ειδικό σφουγγάρι που καλύπτει το ανοικτό τραύμα και είναι συνδεμένο με αντλία αρνητικής πίεσης η οποία «ρουφά» συνεχώς τις εκκρίσεις και επιταχύνει τη διαδικασία επούλωσης, και η χρήση αυτόλογων αυξητικών παραγόντων, δηλαδή παραγόντων που προέρχονται από το ίδιο το αίμα του ασθενούς, οι οποίοι, μετά από ειδική προετοιμασία, τοποθετούνται στην πληγή και επιταχύνουν την επούλωση.
Αυτά επισήμανε ο καθηγητής αγγειοχειρουργικής Θωμάς Γερασιμίδης στη διάρκεια του 11ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Αγγειοχειρουργικής Αγγειολογίας οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν χτες στη Θεσσαλονίκη. Ο κ Γερασιμίδης επισημαίνοντας ότι το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης πρωτοστατεί στη σύγχρονη αντιμετώπιση ασθενών με προβλήματα διαβητικού ποδιού, εξήγησε ότι το διαβητικό πόδι αποτελεί την κύρια αιτία εισαγωγής σε νοσοκομείο ασθενών με διαβήτη. Υπολογίζεται ότι το 20% των διαβητικών θα μπουν σε νοσοκομείο μια φορά στη ζωή τους λόγω προβλημάτων με το διαβητικό πόδι. Κάθε χρόνο, περίπου 2-6% των διαβητικών θα εμφανίσουν διαβητική γάγγραινα. Ο ακρωτηριασμός είναι η πιο τρομακτική επιπλοκή του διαβητικού ποδιού. Οι διαβητικοί αποτελούν τα 2/3 των ασθενών που υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό ετησίως. Στατιστικά, η πιθανότητα ακρωτηριασμού είναι 15 φορές μεγαλύτερη στους διαβητικούς από ότι στους μη διαβητικούς, ενώ το 85% των ασθενών που θα υποβληθούν σε ακρωτηριασμό αρχίζουν με ένα διαβητικό έλκος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο συνδυασμός κακής κυκλοφορίας και μόλυνσης επιταχύνει την εξέλιξη της διαβητικής γάγγραινας οδηγώντας στον ακρωτηριασμό. Μεταξύ των δύο φύλων, οι άντρες είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση ελκών και διαβητικής γάγγραινας.
Θεραπεία κιρσών σε μία μόνο ώρα με χρήση lazer
Θεραπεία των κιρσών μέσα σε μία μόνο ώρα είναι πλέον εφικτή χάρη στη χρήση lazer στις ενδαγγειακές επεμβάσεις. Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αντιμετωπίζει πρόβλημα κιρσών (διάταση φλεβών από αίμα που λιμνάζει) και μέχρι πρόσφατα το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν με χειρουργική αφαίρεση κατόπιν αναισθησίας. Όπως επισημάνθηκε στη διάρκεια του συνεδρίου με τη χρήση lazer για την αφαίρεση κιρσών ο ασθενής φεύγει σε 45-60 λεπτά περιπατητικά χωρίς την ανάγκη γενικής αναισθησίας και νοσηλείας. Η επιτυχία αγγίζει το ποσοστό του 98%, η δε επανεκτίμηση μετά τρία χρόνια το 92%. Άλλα πλεονεκτήματα της χρήσης lazer είναι ο χαμηλότερος κίνδυνος παρενεργειών, η μικρότερη περίοδος αποκατάστασης και η ελάχιστη δυσφορία για τον ασθενή
Από το 2004 που ξεκίνησε η θεραπεία των κιρσών με lazer μέχρι σήμερα υπάρχει αύξηση χρήσης της μεθόδου, σε σχέση με τη χειρουργική μέθοδο αντιμετώπισης, σε ποσοστό 20%.
Υβριδικές αγγειακές επεμβάσεις
Περιορισμός της θνητότητας και νοσηρότητας έχει επιτευχθεί την τελευταία τριετία στον τομέα των αορτικών παθήσεων χάρη στο συνδυασμό των ενδαγγειακών και ανοιχτών τεχνικών (υβριδικές αγγειακές επεμβάσεις).
Πρόκειται για επεμβάσεις που αντιμετωπίζουν εκτεταμένες αορτικές παθήσεις, όπως τα θωρακοκοιλιακά ανευρύσματα, τα διαχωριστικά ανευρύσματα και τα τραύματα της αορτής. Διακεκριμένοι ξένοι και Έλληνες ομιλητές αναφερόμενοι στις νέες τεχνικές ( υβριδικές επεμβάσεις), επεσήμαναν στη διάρκεια του συνεδρίου ότι τα ποσοστά των θανάτων και των επιπλοκών μειώθηκαν δραματικά, περίπου στο 1|3.
Οι υβριδικές επεμβάσεις πραγματοποιούνται με ενδαγγειακά μοσχεύματα που τοποθετούνται από τη μηριαία αρτηρία και αντιμετωπίζουν το κύριο αορτικό πρόβλημα. Στη συνέχεια συμπληρώνονται με επεμβάσεις που στοχεύουν στην επανεμάτωση των σπλάχνων, οι οποίες πραγματοποιούνται μεν με ανοιχτή χειρουργική, αλλά πρόκειται για επεμβάσεις πολύ μικρότερης βαρύτητας συνολικά για τον ασθενή σε σχέση με την παραδοσιακή ανοιχτή τεχνική, που είχε μεγάλη χρονική διάρκεια και συνοδευόταν από βαρύτερες και συχνότερες επιπλοκές.
health.ana-mpa.gr 21/1/2008