Κάθε φορά, πριν τις περικοπές η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της προλειαίνουν το έδαφος. Πότε με τους ανάπηρους – «μαϊμού», που «αν αποκαλύπτονταν, οι πραγματικοί ανάπηροι θα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια», πότε με τους ανάπηρους που μαζί με την αναπηρική σύνταξη παίρνουν και επίδομα. Οι τελευταίοι κατατάσσονται από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της κυβέρνησης στα λεγόμενα «ρετιρέ»…
Εσκεμμένα «μπλέκουν» τα προνοιακά επιδόματα με τις αναπηρικές συντάξεις, οι οποίες δίνονται σε ανθρώπους που έχουν εργαστεί. Είναι δηλαδή «δουλεμένα» λεφτά, ανάλογα με τις εισφορές που έχουν καταβάλει και τα ένσημα που έχουν συγκεντρώσει για να παίρνουν μια σύνταξη, αν δεν μπορούν να εργαστούν σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος ή σοβαρής ασθένειας.
Αλλωστε και αυτές οι συντάξεις μπαίνουν τώρα στο στόχαστρο της κυβέρνησης, με το νέο κανονισμό του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης. Οπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», ο κανονισμός ορίζει ότι αν τη στιγμή του ατυχήματος ή της επαγγελματικής ασθένειας δεν έχει θεμελιωθεί δικαίωμα στη σύνταξη (δηλαδή οι 4.500 μέρες ασφάλισης ή 1.500 μέρες ασφάλισης από τις οποίες οι τελευταίες 600 την τελευταία 5ετία), τότε στον ανίκανο προς εργασία ασφαλισμένο δεν αποδίδεται καμία αναπηρική σύνταξη! Αντ’ αυτής του «επιστρέφονται» οι εισφορές και μάλιστα μόνο οι δικές του και όχι και του εργοδότη.
Τα ίδια τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας φανερώνουν πως οι συνταξιούχοι δικαιούχοι προνοιακών επιδομάτων είναι λίγοι και πως το μηνιαίο εισόδημά τους τούς κατατάσσει οπουδήποτε αλλού, εκτός από τους «προνομιούχους»: 48.729 συνταξιούχοι λαμβάνουν και προνοιακό επίδομα μέσου ύψους 370 ευρώ το μήνα. Από αυτούς, οι 22.590 είναι συνταξιούχοι αναπηρίας, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων (21.644) παίρνει σύνταξη από 300 – 1.500 ευρώ. Οι δικαιούχοι μόνο προνοιακών επιδομάτων ανέρχονται στους 115.377 και προσπαθούν να επιβιώσουν με μόλις 322,50 ευρώ το μήνα κατά μέσο όρο!
Επίσης, δημοσιεύματα και ρεπορτάζ αναφέρουν «σκανδαλώδεις» τάχα περιπτώσεις ανθρώπων που παίρνουν πάνω από ένα επίδομα. Τέτοιες περιπτώσεις, όμως, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία άτομα με πολλαπλές, βαριές αναπηρίες, που μπορεί να λαμβάνουν, π.χ., επίδομα τετραπληγίας και νοητικής στέρησης ταυτόχρονα. Μπορεί όμως κάποιος να αναρωτηθεί ποιες είναι οι τεράστιες ανάγκες ενός ανθρώπου με κινητική αναπηρία και νοητική στέρηση;
Τα προνοιακά επιδόματα των ΑμεΑ έρχονται να καλύψουν τις πρόσθετες ανάγκες που προκύπτουν από καθαυτή την αναπηρία, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία υπηρεσιών στήριξης και υποδομών για τα ΑμεΑ. Το ύψος τους, όμως, και οι προϋποθέσεις για την καταβολή του σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στις οξυμένες πραγματικές ανάγκες.
Για παράδειγμα, ένας κινητικά ανάπηρος θα πρέπει να κάνει συγκεκριμένες κατασκευαστικές παρεμβάσεις στο σπίτι του για να μπορεί να λειτουργεί καθημερινά μέσα σε αυτό. Ενας βαριά ανάπηρος που δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί χρειάζεται μια σειρά υλικά καθαριότητας, υγειονομικό υλικό αλλά και άνθρωπο να τον φροντίζει.
Ο τυφλός για να κυκλοφορεί πολλές φορές αναγκάζεται να χρησιμοποιεί ταξί, χρειάζεται ειδικά βοηθήματα. Πολύ περισσότερο, κάποιος που χρειάζεται καθημερινά κάποιες θεραπείες που κοστίζουν και δεν μπορεί να τις εξασφαλίσει μέσα στο εμπορευματοποιημένο σύστημα της Υγείας.
Ριζοσπάστης 4-1-2014