Η τετραπληγία σε αντίθεση με πολλές άλλες αναπηρίες συνεπάγεται την ολοκληρωτική στέρηση της ιδιωτικότητας και της ιδιωτικής ζωής.
Αμέσως μετά την παράλυση χύνεται άπλετο φως στο παρελθόν των «ασθενών». Κάποιοι ικανοί σωματικά (συγγενείς) αναλαμβάνουν να εκπροσωπήσουν τον τετραπληγικό έναντι του νοσοκομείου, του ασφαλιστικού φορέα κ.ο.κ.
Αυτή είναι η αρχή του τέλους της αυτονομίας, της ανεξαρτησίας, της ιδιωτικής σφαίρας και της αξιοπρέπειας. Ο τετραπληγικός περιορίζεται στον παθητικό ρόλο του «δικαιούχου» ενώ οι ικανοί σωματικά (συγγενείς) υποδύονται ενεργητικούς ρόλους «πληρεξουσίων».
Οι έννοιες «ιδιωτικό», «προσωπικό» και «ατομικό» χάνουν το νόημά τους. Οι τετραπληγικοί στερούνται του παρελθόντος τους. Το παρελθόν αποκτά αναμνηστική αξία: «Ξέρεις ποιος ήταν αυτός πριν;» ή «ήταν πολύ δραστήριο παιδί»…
Μαζί με το παρελθόν, οι τετραπληγικοί στερούνται και το παρόν και το μέλλον τους. Όπως «κρύβουν την αλήθεια» από τους καρκινοπαθείς, έτσι κρύβουν την αλήθεια από τους τετραπληγικούς. Τα ελληνικά νοσοκομεία, οι ασφαλιστικοί φορείς κ.ο.κ. μιλούν μόνο με τους συνοδούς. Ακόμη και όταν ο τετραπληγικός βρεθεί ασυνόδευτος ενώπιον αυτών τον ρωτούν «που είναι ο συνοδός του»…
Το γεγονός ότι ο τετραπληγικός έχει αντικειμενική ανάγκη από 24ωρη υποστήριξη τον υποχρεώνει «να ζει στη βιτρίνα». Τα πάντα είναι σε κοινή θέα και ακρόαση: Από τα τηλεφωνήματα που κάνει, από τον τρόπο που θα ρουφήξει με το καλαμάκι τον καφέ έως και τα γεννητικά του όργανα…
Όλα ακούγονται, ελέγχονται, κρίνονται, κατακρίνονται και καταδικάζονται. Οι ικανοί σωματικά (συγγενείς ή βοηθοί) είναι ταυτοχρόνως μάρτυρες (ακροατές ή θεατές), κριτές, δικαστές και δεσμοφύλακες. Διότι μη φανταστεί κανείς πως μπορεί κάποιος τετραπληγικός να βάλει αγγελία και να πάρει συνεντεύξεις από υποψηφίους βοηθούς-νοσοκόμους μπροστά στον βοηθό-νοσοκόμο που πρόκειται να απολύσει.
Οι τετραπληγικοί ζουν υπό παρακολούθηση και υπό επιτήρηση: Όλοι ικανοί σωματικά αισθάνονται επαρκείς να τους κρίνουν και να τους κατακρίνουν έστω και εάν δεν έχουν ιδέα από τις δραστηριότητες που αναπτύσσει ο τετραπληγικός διότι ο τετραπληγικός μπορεί να είναι λ.χ. βιολόγος ή πληροφορικός ή σχεδιαστής βοηθημάτων αποκατάστασης ή συγγραφέας ή ιατρός.
Οι τετραπληγικοί βρίσκονται πάντα ενώπιον κάποιου «λαϊκού δικαστηρίου» όπου κάποιος εκπρόσωπος του απλού λαού είναι αυτόπτης μάρτυρας, δικαστής και εκτελεστής ταυτοχρόνως. Όταν δε αισθανθεί πως είναι και εν δυνάμει θύμα των μηχανορραφιών του τετραπληγικού τότε αποδίδει τη λαϊκή δικαιοσύνη με πάθος και ορμή. Ειλικρινά, τότε εκδικείται…
Εάν ο τετραπληγικός τολμήσει να υπερβεί την κοινωνική ιεραρχία, εάν τολμήσει να αμφισβητήσει την υπεροχή και την αυθεντία των ικανών σωματικά θα τιμωρηθεί, θα τον πατήσουν, θα τον λιώσουν. Συνήθως έχουν τη δύναμη για να το κάνουν. Αλλά και όταν, οι ικανοί σωματικά, δεν έχουν τη δύναμη να το κάνουν τότε έχουν την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας.
Σχέσεις εξουσίας:
Είναι ζήτημα εξουσίας: Η τετραπληγία παραπέμπει στην αδυναμία, στην ασθένεια, στην ανικανότητα κ.ο.κ. ενώ η σωματική ικανότητα στη δύναμη, στην υγεία, στην υπεροχή.
Και μόνο η ψευδαίσθηση της υπεροχής που έχουν κάποιοι ικανοί σωματικά είναι επαρκής για να ζει επικινδύνως ο κάθε τετραπληγικός.