Το Low Dose Naltrexone στη θεραπεία για την Multiple Sclerosis
Οι ακόλουθες σημειώσεις αξίζουν την προσοχή σας.
Είναι σημαντικό να τις διαβάσετε και να τις κατανοήσετε με κάθε λεπτομέρεια, πριν αρχίσετε τη θεραπεία με low-dose-naltrexone (LDN). Το LDN αποτελεί μια μέθοδο θεραπείας που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ από το 1985, αλλά είναι σχετικά νέα στη Βρετανία. Παρά την ισχυριζόμενη επιτυχή χρήση της στην Αμερική, μέχρι να αποδειχτεί πλήρως η ευεργετική δράση αυτής της θεραπείας και στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα πρέπει να θεωρηθεί ως πειραματική μέθοδος, και να τονιστεί ότι καμία θετική επίδρασή της δεν είναι εγγυημένη. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο φάρμακο χορηγείται σε πολύ χαμηλή δόση, η παρουσία σημαντικών παρενεργειών δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Η θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί μόνο εάν αυτές οι προϋποθέσεις γίνουν κατανοητές και αποδεκτές. Το Naltrexone είναι ένα φάρμακο καλούμενο «οπιούχος ανταγωνιστής». Η πιο συνηθισμένη χρήση του εφαρμόζεται στη θεραπεία τοξικομανών που εθίζονται στην ηρωίνη ή στη μορφίνη. Οι δόσεις που χρησιμοποιούνται γι’ αυτόν το σκοπό είναι συνήθως 150 mg ή περισσότερο, ημερησίως.
Αυτή η μέθοδος επινοήθηκε και εξελίχθηκε από τον Δρ. Bernard Bihari, έναν εν ενεργεία νευρο-παθολόγο στη Νέα Υόρκη, ΗΠΑ. Ο Δρ. Bihari είναι ειδικευμένος στην ψυχιατρική και τη νευρολογία. Η διεύθυνσή του είναι 29w 15th Street, New York, αριθμός τηλεφώνου: 212 929 4190. Ο ιστοχώρος του είναι www.lowdosenaltrexone.org.
Η μέθοδος εφαρμόστηκε αρχικά στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας, το 1985. Από τότε, έχει αναφερθεί ότι εκείνοι που λαμβάνουν αυτό το φάρμακο, αρχικά σε μια δόση ακριβώς 3mg ανά ημέρα, έχουν παρουσιάσει μια σειρά βελτιώσεων, που περιλαμβάνουν: μειωμένους σπασμούς και κούραση, βελτίωση στον έλεγχο της κύστης, βελτίωση στην ανοχή της θερμότητας, βελτιώσεις στην κινητικότητα, τον ύπνο, τον πόνο, το τρεμούλιασμα και άλλα συμπτώματα. Τα δύο κύρια συμπτώματα που εμφανίζονται να βελτιώνονται περισσότερο, είναι οι σπασμοί και η κόπωση των μυών.
Αυτή τη στιγμή, η συνιστώμενη δόση είναι 4.5mg ανά ημέρα, και λαμβάνεται με το φαγητό, μετά τις 9μμ το βράδυ. Τα οφέλη αυτού του φαρμάκου οφείλονται προφανώς στην προσωρινή αναστολή των ενδορφινών του εγκεφάλου (ένα φυσικό παυσίπονο, που παράγεται στον εγκέφαλο). Αυτό οδηγεί σε μια αντισταθμιστική αύξηση παραγωγής ενδορφινών, η οποία κατά συνέπεια θα οδηγούσε στη μείωση των επίπονων συμπτωμάτων και στην αίσθηση ευημερίας.
Επιπλέον, τα αυξανόμενα επίπεδα ενδορφινών θα ήταν αναμενόμενο να υποκινήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα, προωθώντας μια γενική αύξηση στους αριθμούς των Τ λεμφοκυττάρων. Αυτή η επίδραση έχει όντως παρατηρηθεί στην έρευνα του Δρ. Bihari. Η αύξηση αυτή των Τ κυττάρων αποκαθιστά προφανώς μια πιο φυσιολογική ισορροπία στα Τ-κύτταρα, τέτοια, που επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου. Κατά συνέπεια, έχει παρατηρηθεί ότι σε εκείνους που πάσχουν από την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας, ο αριθμός υποτροπών μειώνεται, καθώς και το ποσοστό επιδείνωσης της ασθένειας. Στην χρόνια, προοδευτικά επιδεινούμενη σκλήρυνση κατά πλάκας (είτε πρωτοβάθμια είτε δευτεροβάθμια) φαίνεται να υπάρχει μια παρόμοια μείωση της εξέλιξης των συμπτωμάτων της ασθένειας.
Στην πραγματικότητα, η έρευνα του Δρ. Bihari υποστηρίζει ότι κανένας από αυτούς που εφάρμοσε αυτή τη θεραπεία ως τακτική θεραπεία, δεν έχει παρουσιάσει υποτροπή – καθ’όλο το διάστημα που βρισκόταν υπό θεραπεία. Περιστασιακά εντούτοις, μπορεί να υπάρξει μια σύντομη αύξηση στα συμπτώματα κατά τη διάρκεια, παραδείγματος χάριν, περιόδων μολύνσεων ή στρες, που προέρχεται από προηγούμενες ενεργές βλάβες που ήδη υπήρχαν στον εγκέφαλο ή το νωτιαίο μυελό. Πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι η θετική απόκριση του οργανισμού σ’αυτή τη θεραπεία, δεν μπορεί να εξασφαλισθεί εκ των προτέρων.
Επιπλέον, η πιθανότητα δυσμενών παρενεργειών δεν μπορεί να αποκλειστεί εξ ολοκλήρου. Η πιθανότητα παρενεργειών θεωρείται ελάχιστη εντούτοις, αφού το φάρμακο χορηγείται σε τόσο χαμηλή δόση. Αντιστρέψιμη βλάβη του ήπατος έχει παρουσιαστεί μόνο σε εκείνους που λαμβάνουν δόσεις μεγαλύτερες από 300mg ανά ημέρα. Λόγω των πιθανών τοξικών επιδράσεων αυτού του φαρμάκου στο ήπαρ, είναι απαραίτητο όσοι έχουν ήδη προβλήματα στο ήπαρ ή στους νεφρούς, να το αναφέρουν πριν την εφαρμογή αυτής της θεραπείας.
Παρ’όλα αυτά, αυτός ο κίνδυνος θεωρείται ελάχιστος, λόγω της εξαιρετικά χαμηλής δόσης του φαρμάκου. Κατά την έναρξη αυτής της θεραπείας για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας, μπορεί επίσης να εμφανιστεί και κάποια – αν και προσωρινή – αύξηση των συμπτωμάτων της σκλήρυνσης. Η εμπειρία από την εφαρμογή αυτής της μεθόδου θεραπείας, έχει καταδείξει τις παρακάτω προσωρινές παρενέργειες: διαταραγμένο ύπνο, περιστασιακά έντονα, παράξενα και αγχωτικά όνειρα, κόπωση, σπασμούς και πόνο. Αυτά τα αυξανόμενα συμπτώματα κάτω από κανονικές συνθήκες δεν αναμένονται να διαρκέσουν περισσότερο από επτά έως δέκα ημέρες. Σπάνια, άλλα παροδικά συμπτώματα περιλαμβάνουν πιο έντονους πόνους και σπασμούς, πονοκέφαλο, διάρροια ή εμετό. Αυτά τα πρόσθετα συμπτώματα φαίνεται να συνδέονται με προηγούμενη συχνή χρήση ισχυρών αναλγητικών, τα οποία δημιουργούν εθισμό και εξάρτηση, αυξάνοντας κατά συνέπεια την ευαισθησία του σώματος στον πόνο. Αυτή η προσωρινή αύξηση στα συμπτώματα μπορεί επίσης ίσως να εξηγηθεί αν σκεφτούμε τον τρόπο με τον οποίο αυτό το φάρμακο αναμένεται να δράσει.
Αρχικά, η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζεται λόγω μιας μείωσης της δραστηριότητας των καταστολέων Τ-κυττάρων μέσα στο ανοσοποιητικό σύστημα. Κατά τη διάρκεια μιας οξείας υποτροπής, ο γενικός αριθμός Τ-κυττάρων μειώνεται, η φυσιολογική ισορροπία των αρωγών Τ-κυττάρων και των αναστολέων Τ-κυττάρων διαταράσσεται, και τα καταστροφικά-αρωγοί (CD-4) Τ-κύτταρα τείνουν να κυριαρχήσουν. Αυτή είναι η κατάσταση που κυρίως επικρατεί κατά τη διάρκεια μιας οξείας υποτροπής, αλλά εμφανίζεται παρομοίως, αν και σε μικρότερη έκταση, και στη χρόνια προοδευτική σκλήρυνση κατά πλάκας. Κάτω από την επιρροή του LDN θα παρουσιαστεί μια αναμενόμενη αύξηση στους γενικούς αριθμούς Τ-κυττάρων, αλλά επειδή τα CD-4 Τ-κύτταρα-αρωγοί τείνουν να υπερισχύσουν σ’αυτή τη φάση, μια αύξηση στους αριθμούς τους θα προκαλούσε και αναμενόμενη αύξηση των συμπτωμάτων της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Μόνο όταν οι αριθμοί των αναστολέων Τ-κυττάρων «προλάβουν» να δράσουν αποτελεσματικά, αποκαθίσταται η φυσιολογική ισορροπία και τα συμπτώματα για άλλη μια φορά μειώνονται και βελτιώνονται.
Επιπλέον, επειδή το LDN διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα, και επειδή πολλά από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συνήθως στην αντιμετώπιση της πάθησης καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, το LDN δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μαζί με στεροειδή, τη β-ιντερφερόνη, το methotrexate, το azathioprine ή το mitozantrone ή οποιοδήποτε ανοσοανασταλτικό φάρμακο. Εάν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία, δημιουργήστε έναν πλήρη κατάλογο των φαρμάκων που σας χορηγούνταιαυτή την περίοδο, έτσι ώστε να αξιολογηθεί η συμβατότητά τους. Επιπλέον, επειδή το LDN εμποδίζει επίσης τα αναλγητικά αποτελέσματα οποιωνδήποτε οπιούχων φαρμάκων (περιλαμβανομένων των codeine, dihydrocodeine, morphine, pethidine ή diamorphine) που λαμβάνονται την ίδια περίοδο, η χρήση του LDN αρχικά θα αυξήσει κατά πολύ τα επίπεδα του πόνου. Είναι επομένως ενδεδειγμένο να διακόπτονται τα όποια οπιούχα φάρμακα τουλάχιστον δύο εβδομάδες προτού αρχίσει αυτή η θεραπεία. Κατά την έναρξη της θεραπείας είναι απαραίτητο να αναφέρεται αμέσως οποιαδήποτε δυσμενής παρενέργεια, έτσι ώστε η μέθοδος θεραπείας να μπορεί να αξιολογηθεί περαιτέρω και εάν είναι απαραίτητο να τροποποιηθεί.
Σχετικά με το Low Dose Naltrexone
Tί είναι η χαμηλή δόση Naltrexone;
Το Naltrexone είναι ένα φάρμακο αποκαλούμενο οπιούχος ανταγωνιστής. Χρησιμοποιείται στην απεξάρτηση από τον εθισμό σε οπιούχα ναρκωτικά, μπλοκάροντας την αντίδραση στις ναρκωτικές ουσίες, όπως η ηρωίνη ή η μορφίνη. Οι δόσεις για αυτό το σκοπό είναι 50- 150mg. Η ιδέα της χρησιμοποίησης LDN για τη σκλήρυνση κατά πλάκας επινοήθηκε από τον Δρ. Bernard Bihari, έναν εν ενεργεία νευρο-παθολόγο στη Νέα Υόρκη, ΗΠΑ. Το LDN ήταν σε χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας από το 1985. Χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο στο UK.
Πώς λειτουργεί;
Στη σκλήρυνση, το LDN λειτουργεί με το να εμποδίζει προσωρινά την αντίδραση των ενδορφινών του εγκεφάλου (τα φυσικά παυσίπονα του εγκεφάλου). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την υποκίνηση της αυξημένηςς παραγωγής αυτών των ενδορφινών, οι οποίες με τη σειρά τους διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνοντας κατά συνέπεια τη δραστηριότητα της νόσου.
Ποια συμπτώματα βοηθά το LDN;
Τους νευρομυϊκούς σπασμούς και την κόπωση. Επίσης οι ασθενείς που είναι στη φάση μιας οξείας υποτροπής, όταν αρχίζουν το LDN έχουν παρουσιάσει γενικά γρήγορη υποχώρηση της ώσης .
Δοσολογία
Για την σκλήρυνση κατά πλάκας, 4.5mg κάθε ημέρα, που λαμβάνονται αργά το βράδυ. Οι αρχικές έρευνες δείχνουν ότι μια δόση 3mg του naltrexone, είναι σε θέση να αυξήσει το επίπεδο των Τ-κυττάρων κατά 300%. Αυτή η επίδραση διαρκεί περίπου 18 ώρες.
Λειτουργεί;
Οι έρευνες δείχνουν ότι το 98-99% των ανθρώπων με σκλήρυνση, στην αγωγή με LDN δεν παρουσιάζουν καμία περαιτέρω επιδείνωση της ασθένειας, τόσο στην υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα, όσο και στη χρόνια, προοδευτικά επιδεινούμενη σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο Δρ. Bihari έχει περισσότερους από 70 ασθενείς με σκλήρυνση υπό τη θεραπεία του, και όλοι είναι σταθεροποιημένοι κατά ένα μέσο όρο διάρκειας τριών ετών. Ο πρώτος ασθενής που χρησιμοποίησε αυτήν τη θεραπεία λαμβάνει ήδη το φάρμακο για 17 έτη. Επιπλέον, σε περισσότερους από 2000 ανθρώπους με σκλήρυνση στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει χορηγηθεί με ιατρική συνταγή το LDN από τους γιατρούς τους.
Παρενέργειες
Σε υψηλή δόση (150mg +), το φάρμακο έχει διάφορες αξιοπρόσεχτες παρενέργειες. Στη συνιστώμενη δόση των 3-4.5mg, καμία αξιόλογη παρενέργεια δεν έχει αναφερθεί. Πρέπει να τονιστεί ότι αυτή η θεραπεία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όσους ήδη λαμβάνουν β-ιντερφερόνη. Επειδή το LDN διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα και η β-ιντερφερόνη το καταστέλλει, οι δύο θεραπείες είναι ασύμβατες.
Πόσο σύντομα λειτουργεί;
Περίπου τα 2/3 των ατόμων έχούν κάποια βελτίωση της συμπτωματικής τους εικόνας μέσα στις πρώτες ημέρες.
Σημείωση: Το LDN μέχρι και σήμερα δεν έχει εγκριθεί σαν επίσημη θεραπεία για τη σκλήρυνση. Τα στοιχεία αυτού του άρθρου δεν είναι αποτέλεσμα επίσημων κλινικών ερευνών. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι και αναληθή. Εντούτοις, περαιτέρω έρευνες απαιτούνται.
Πηγή: http://www.msrc.co.uk/index.cfm?fuseaction=show&pageid=651
Απόδοση στα ελληνικά: Wizard