Η κοινωνία των πληροφοριών, αλλάζει την γεωγραφία της εργασίας, της παραγωγής και της διανομής. Ο επιχειρηματίας έχει την δυνατότητα, να περάσει τα σύνορα της σφαίρας επιρροής του και να απευθυνθεί σε μια διευρυμένη – απομακρυσμένη αγορά.
Υπηρεσίες και προϊόντα, που από την ίδια τους την φύση ή και την γεωγραφική θέση παραγωγής, απευθύνοντας στην περιορισμένη και συγκεκριμένη τοπική αγορά, σήμερα, είναι εν-δύναμη προϊόντα που μπορούν να φθάσουν σε διευρυμένη – παγκόσμια, εξ΄ ίσου συγκεκριμένη, αλλά πολύ μεγαλύτερη αριθμητικά αγορά.
Αυτό βέβαια με την σειρά του οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, στην αλλαγή και των χαρακτηριστικών του επιχειρηματία, δίνει έναν νέο ορισμό στην επιχειρηματικότητα που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η «τοπική δράση, μέσα σε ένα παγκόσμιο χώρο”
Δεν είμαστε σε θέση σήμερα να προσδιορίσουμε επακριβώς, ποία είναι τα στοιχεία που συνθέτουν αυτές τις αλλαγές, στην επιχειρηματική δραστηριότητα, θα λέγαμε όμως, ότι επηρεάζουν το σύνολο σχεδόν των λειτουργιών τόσο της επιχείρησης όσο και του επιχειρηματία. Έτσι για παράδειγμα, άν θεωρήσουμε ότι οι βασικές λειτουργίες της επιχείρησης είναι η παραγωγή και η εμπορία, η κοινωνία των πληροφοριών:
Επηρεάζει την λειτουργία της παραγωγής, δίνοντας την δυνατότητα στον επιχειρηματία να αναπτύσσει νέα προϊόντα, νέες μορφές οργάνωσης, νέες και βελτιωμένες διαδικασίες παραγωγής, ελέγχου ποιότητας κλπ.
Επηρεάζει την λειτουργία της εμπορίας, τόσο από την πλευρά της προμήθειας, όσο και από την πλευρά του μάρκετινγκ και των πωλήσεων, δίνοντας του την δυνατότητα, να απευθύνεται σε μια διευρυμένη αγορά, τόσο στις προμήθειες, όσο και στις πωλήσεις.
Το ίδιο γίνεται και με την οικονομική λειτουργία, με την ανάπτυξη της επιχείρησης, με την ασφάλεια της επιχείρησης.
Από την άλλη πλευρά, η κοινωνία της πληροφορίας, δίνει άλλη διάσταση και στις λειτουργίες του επιχειρηματία/ διοικητή, βασικό χαρακτηριστικό των οποίων είναι πια, από την μια μεριά, η χρήση εξελιγμένων τεχνολογικών μέσων και τεχνικών, σε συνδυασμό με μια γενναία αποκέντρωση εξουσιών και ανάθεση ευθυνών.
Αν οι μέχρι τώρα παραδοσιακές λειτουργίες του μάνατζερ, δηλαδή ο προγραμματισμός, η οργάνωση, η διοίκηση, η ηγεσία και ο έλεγχος, εξασκούνται μέσα στο προστατευμένο και σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενο περιβάλλον της παραδοσιακής επιχείρησης, στις νέες επιχειρήσεις αυτές οι λειτουργίες, υποχρεωτικά, αποκτούν ένα νέο περιεχόμενο, το οποίο όλοι μας μπορούμε να το φανταστούμε, άλλα ίσως δεν μπορούμε να το θεωρητικοποιήσουμε ακόμα.
Βασικό όμως χαρακτηριστικό αυτού του περιεχόμένου είναι ο σημαντικός βαθμός, πρωτοβουλίας, αυτενέργειες, αυτο- υποκίνησης του εργαζόμενου και κατ’ επέκταση ο συνολικός εκδημοκρατισμός και ενδεχομένως η αλλαγή των σχέσεων που αναπτύσσονται στην διάρκεια της παραγωγής αλλά και της ανταλλαγής των προϊόντων