Την Αναπηρία πολλοί αγάπησαν ή τέλος πάντων πολλοί ισχυρίζονται πως αγαπούν την Αναπηρία με σκοπό να πάρουν κάποια επιχορήγηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή το Κράτος.
Η «ευαισθησία», η «κοινωνική αλληλεγγύη», οι «ίσες ευκαιρίες», η «ενσωμάτωση», η «κοινωνικοποίηση», το «δίκαιο» και τα άλλα καλά είναι κάτι σαν υποκατάστατο μεθόδου πωλήσεων και δεν έχει να κάνει με τις αντιλήψεις των νεοελλήνων για την αναπηρία. Θα ήταν άλλωστε παράλογο εάν οι επαγγελματίες στην Αποκατάσταση δεν υιοθετούσαν αυτό τον υποκριτικό τρόπο επικοινωνίας και εάν έλεγαν την αλήθεια όπως το κάνουν στις μεταξύ τους συζητήσεις. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις ελλήνων επαγγελματιών που είναι ειλικρινείς και αποδέχονται την αρχή της Ισοτιμίας στην επικοινωνία τους. Όλοι οι άλλοι όταν μιλούν για «ισότητα» το κάνουν στα πλαίσια της 8ωρης επαγγελματικής απασχόλησης (πάντα δημοσίως) και εννοούν πως «τα ΑμΕΑ είναι μεταξύ τους ίσα» ή για «ισότητα μεταξύ διαφορετικών».
Στην ιδιωτική σφαίρα είναι διαφορετικά. Η κλίμακα επιτρεπτού σεξ περιλαμβάνει πολλά άλλα εκτός από την αναπηρία. Η αναπηρία κάνει «ανώμαλο σεξ» και οι ανάπηροι είναι «σεξουαλικώς απελπισμένοι» και ως εκ τούτου «βίαια επιθετικοί».
Αναπηροφιλοφιλία
Εκτός της εξ επαγγέλματος υποκρισίας, υπάρχει και η αναπηροφιλοφιλία. Πρόκειται για σύνδρομο που έχει τις ρίζες του εις την υπεροχήν που αισθάνονται κάποιοι αρκετοί σε αριθμό ικανοί σωματικά υπάλληλοι στην επαγγελματική αποκατάσταση. Η υπεροχή προκύπτει από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της απολύτου πραγματικής τιμής της υπαρκτής libido και της τιμής της libido που θα ήθελαν να τους αποδοθεί σε κάποια άλλη ζωή όταν και εάν σταθούν πιο τυχεροί.
Έτσι, ο τυχαίος επισκέπτης τυχαίου ιδρύματος ή κέντρου αποκατάστασης διαπιστώνει τον ερωτισμό να περιρρέει στην ατμόσφαιρα. Πρόκειται για νόθο ερωτισμό που εκλύεται στο ιδρυματικό περιβάλλον – ίσως επειδή κάποιοι πιθανώς πολλοί ανάπηροι αισθάνονται ερωτικώς και σεξουαλικώς ανεπαρκείς. Οι δημόσιοι ικανοί σωματικά υπάλληλοι της επαγγελματικής αποκατάστασης εκχωρούν γλυκόλογα σε αρσενικούς και θηλυκούς θεατές με αναπηρίες αλλά βεβαίως όλα σταματούν πριν απλωθούν τα χέρια.
Άξιοι να αγαπηθούν;
Και βέβαια ΝΑΙ! Ανεπιφύλακτα οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ αλλά ΟΧΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΓΙΟ, όχι τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΟΡΗ και βεβαίως ΟΧΙ ΙΚΑΝΟΥΣ ΣΩΜΑΤΙΚΑ. Έχουν ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ αλλά όχι μπροστά στα μάτια μας. Άμα, και όσοι θέλουν να ερωτευθούν ας πάνε στη ΛΕΡΟ. Εκεί έχει χώρο για αναπήρους.
ΑΙΝΙΓΜΑ
Το ερώτημα αυτό πρέπει να απαντηθεί: Τί είναι ψευδές και άρα ανύπαρκτο; Τί είναι αληθές και άρα υπαρκτο; ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΕΞ ή ΑΝΑΠΗΡΙΚΟ ΣΕΞ ή ΣΕΞ ΑΝΑΠΗΡΩΝ;
Το ΑΝΑΠΗΡΙΑΤΩΡΑ πιστεύει ότι όλα είναι λάθος όσοι διαφωνούν ας μη διαβάσουν τις επόμενες σελίδες ή ας αλλάξουν περιοδικό.
Το ΣΩΣΤΟ είναι μόνο ένα: ΣΕΞ