Στο τέλος του Οκτωβρίου του 2007 δημοσιεύθηκε στο doctors.in.gr του in.gr -που ανήκει στον δημοσιογραφικό οργανισμό Λαμπράκη-, το παρακάτω κείμενο που αφορά στις επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσουν ή ακόμη χειρότερα που προκαλούν οι «θεραπείες» με τα βλαστοκύτταρα, και θα πρέπει πραγματικά να μας προβληματίσουν.
Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:
Λονδίνο: Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν την «σκοτεινή» πλευρά των βλαστικών κυττάρων. Οι επανορθωτικές ικανότητες που έχουν τα ενήλικα βλαστικά κύτταρα στην ανάπλαση των ιστών μπορεί επίσης να συντελούν στην εξάπλωση και ανάπτυξη του καρκίνου.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Nature, τα μεσοδερματικά βλαστικά κύτταρα που εντοπίζονται στον μυελό των οστών μπορούν να διαφοροποιηθούν σε μια ποικιλία κυτταρικών τύπων, καθιστώντας τα κύριους υποψηφίους για τις θεραπείες με βλαστικά κύτταρα.
Συνήθως κυκλοφορούν στον οργανισμό μέσω του αίματος, περιμένοντας την ώρα που θα κληθούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση του κατεστραμμένου ιστού.
Ωστόσο, τα μεσοδερματικά βλαστικά κύτταρα επιστρατεύονται επίσης από τους όγκους, επιστρατεύοντας πιθανόν τον ίδιο μηχανισμό που χρησιμοποιεί ο οργανισμός για την επούλωση των τραυμάτων.
Ο Δρ Ρόμπερτ Γουέινμπεργκ και οι συνεργάτες του στο ΜΙΤ διαπίστωσαν ότι τα μεσοδερματικά βλαστικά κύτταρα μπορούν να ενισχύσουν την εξάπλωση των όγκων στον οργανισμό. Ανάμειξαν ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα του μαστού με ανθρώπινα μεσοδερματικά βλαστικά κύτταρα και τα ένεσαν σε ποντίκια.
Τα πειραματόζωα άμεσα εκδήλωσαν όγκους του μαστού και κατά τη διάρκεια των 12 εβδομάδων που ακολούθησαν ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στους πνεύμονες. Μια άλλη ομάδα ποντικιών έλαβε μόνο ανθρώπινα κύτταρα του καρκίνου του μαστού και επίσης εκδήλωσε όγκους, αλλά με βραδύτερο ρυθμό και ο καρκίνος δεν εξαπλώθηκε στους πνεύμονες.
Τα μεσοδερματικά βλαστικά κύτταρα παρέχουν χημικά στοιχεία με τη μορφή μιας κυτοκίνης, της CCL5 που «επιμορφώνει» τα καρκινικά κύτταρα να αναπτύσσονται γρήγορα και να εξαπλώνονται σε άλλον ιστό.
Είναι πολύ πιθανό, αν και σε τελείως υποθετική βάση, αυτή η επιστράτευση και ο μηχανισμός σηματοδότησης να λειτουργούν και σε άλλους όγκους.
Ωστόσο ο Δρ Τζοργκ Μπερνς από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Όντενς της Δανίας είναι δύσπιστος και επισημαίνει ότι «το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν λίγα καλά μοντέλα μετάστασης του ανθρώπινου καρκίνου του μαστού στα ποντίκια. Ακόμα και αν βρούμε μεσοδερματικά βλαστικά κύτταρα σε πρωτοπαθή ανθρώπινο καρκίνο του μαστού, μπορεί να είναι σε διαφορετικό περιεχόμενο απ’ αυτό της πειραματικής μελέτης του Δρ Γουέινμπεργκ».
Ο Δανός επιστήμονας επισημαίνει εξάλλου ότι μια από τις καρκινικές κυτταρικές σειρές που χρησιμοποίησε ο Αμερικανός συνάδελφος του η MDA-MB-435 έχει πρόσφατα επανακαθοριστεί ως κυτταρική σειρά για καρκίνο του δέρματος και όχι του μαστού.
————————————————————————–
Και το τελικό ερώτημα του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ είναι: Μήπως οι «θεραπείες» με τα βλαστοκύτταρα είναι επικίνδυνες; Αξίζουν το ρίσκο τη στιγμή που αυτές οι «θεραπείες» δεν αντιστοιχούν με βεβαιότητα σε θεραπείες; Οι «ασθενείς» προσδοκούν τη θεραπεία ή την «βελτίωση» μόνο; Δεν έχουν κανέναν λόγο να προσφέρουν το σώμα τους και τη ζωή τους για το καλό της έρευνας και της επιστήμης. Οι ζωές είναι πολύτιμες ακόμη και όταν αυτές οι ζωές ανήκουν σε πειραματόζωα, σε ανθρώπινα πειραματόζωα.