Οι υποχρεώσεις των ασφαλιστικών ταμείων και η αξιοπρέπεια των ασφαλισμένων
Τα ασφαλιστικά ταμεία υποχρεούνται να παρέχουν στους ασφαλισμένους μόνο τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που προβλέπονται από το Νόμο.

Τα δικαιώματα των ασφαλισμένων απορρέουν από τις υποχρεώσεις των ασφαλιστικών ταμείων: Οι ασφαλισμένοι με αναπηρίες έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν μόνο αυτά που τα ασφαλιστικά ταμεία υποχρεούνται να παρέχουν στις προβλεπόμενες από το Νομο ποσότητες και ποιότητες.
Η ασφαλιστική νομοθεσία

Τα ασφαλιστικά ταμεία διαθέτουν δικούς τους μηχανισμούς οι οποίοι ελέγχουν τις συνθήκες και τους όρους κάτω από τις οποίες α) αξιολογείται η αντικειμενική αναπηρία του ασφαλισμένου, β) εκτιμάται η ποιότητα και η πιεστικότητα της ανάγκης στην οποία βρίσκεται και γ) παρέχεται η προβλεπόμενη από το Νόμο υποστήριξη σε είδος ή χρήμα.
Οι μηχανισμοί στελεχώνονται από υπαλλήλους. Τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις των υπαλλήλων καθορίζονται από τον κανονισμό, τον υπαλληλικό κώδικα και το καθηκοντολόγιο, όταν υπάρχει.
Η ασφαλιστική νομοθεσία και ο κανονισμός των ασφαλιστικών ταμείων ρυθμίζουν τους όρους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα εκχωρηθεί (ή όχι) κάποια υπηρεσία σε χρήμα ή σε είδος.
Ο όρος “ρύθμιση” είναι η λέξη-κλειδί για τους ασφαλισμένους με αναπηρίες στην οποία πρέπει να στηρίξουν την επιχειρηματολογία τους: Οταν η ρύθμιση προβλέπει σαφώς και ονοματίζει την υποχρέωση του ασφαλιστικού ταμείου να παρέχει μία υπηρεσία σε είδος τότε τα πράγματα είναι απλά. Παράδειγμα σαφούς ρύθμισης είναι όταν το ασφαλιστικό ταμείο είναι το ΙΚΑ και όταν ο ασφαλισμένος ζεί κάτω από συνθήκες παραπληγίας ή τετραπληγίας και ζητά να του χορηγηθεί αναπηρικό κάθισμα.

Όταν το ασφαλιστικό ταμείο βγαίνει για ψώνια

Η διαφωνία του ασφαλιστικού ταμείου και του ασφαλισμένου προκύπτει, όταν το ασφαλιστικό ταμείο δέχεται μεν να καλύψει μέρος ή το σύνολο της δαπάνης για την αγορά κάποιου συγκεκριμένου βοηθήματος λ.χ. αναπηρικού καθίσματος, αλλά το κάθισμα είναι διαφορετικό και φθηνότερο από αυτό που επιθυμεί ο ασφαλισμένος.
Διαφωνία επίσης προκύπτει, όταν το ασφαλιστικό ταμείο βγει για ψώνια: Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν την κακή συνήθεια να υποχρεώνουν τους υπαλλήλους τους να τηρήσουν τον κανονισμό και να ψωνίσουν εν ονόματι των ασφαλισμένων. Οι υπάλληλοι συγκεντώνουν 3 προσφορές από τυχαία επιλεγμένα καταστήματα για μηχανήματα με χαρακτηριστικά που συμπίπτουν με τις τρείς γραμμές τις οποίες συνέταξε ο ιατρός.

Η κομπίνα

Σε όλες τις περιπτώσεις οι ασφαλισμένοι καταφεύγουν στην κομπίνα με όσα αυτή συνεπάγεται: Ζητούν από τον ιατρό να συμπεριλάβει στην περιγραφή του υλικού κάποια (συνήθως δευτερεύοντα, ωστόσο σοβαρά) στοιχεία με τα οποία προκαταβάλουν την απόφαση της επιτροπής, η οποία επικυρώνει ό,τι δεί, αρκεί να μην αναφέρεται η ονομασία του βοηθήματος.
Η κομπίνα συνεχίζεται μέχρι να πάρει ο ασφαλισμένος κάτι το οποίο το δικαιούται, διότι το ασφαλιστικό του ταμείο υποχρεούται να του το εκχωρήσει, αφού το πληρώσει στο κατάστημα στο οποίο πωλείται.

Η ένσταση

Στην περίπτωση όμως που ο ασφαλισμένος δεν επιθυμεί να εξαπατήσει το ταμείο του, ούτε θέλει να εξαπατηθεί με το να ψωνίσει το ίδιο το ταμείο το δικό του κάθισμα ή άλλο βοήθημα, τότε, χωρίς περιστροφές, οφείλει να αρνηθεί την συγκεκριμένη παροχή την οποία αποφάσισε ερήμην το ταμείο του.
Σ’ αυτή την περίπτωση, ο ασφαλισμένος πρέπει να μάθει τα δικαιώματά του, τα οποία καθορίζονται από την ασφαλιστική νομοθεσία και τον κανονισμό του κάθε ταμείου. Οι υπάλληλοι των ασφαλιστικών ταμείων είναι κατά κανόνα πρόθυμοι να βοηθήσουν, ωστόσο είναι δικαιολογημένα απρόθυμοι να πάρουν το μέρος των ασφαλισμένων και να στραφούν εναντίον του εργοδότη τους. Συνήθως, παραπέμπουν τον ασφαλισμένο στον προϊστάμενο ή στην προϊσταμένη υπηρεσία.
Όσες ενστάσεις γίνονται χωρίς να υποστηρίζονται από επιχειρήματα ή από κάποιο πολιτικό παράγοντα, λ.χ. βουλευτή, απορρίπτονται.
Τα υποστηρικτικά επιχειρήματα πρέπει να είναι εντός θέματος και να απορρέουν από το γράμμα και το πνεύμα του νόμου: Το γράμμα του Νόμου είναι αυτό που το ασφαλιστικό ταμείο υποχρεούται να χορηγήσει. Το πνεύμα του νόμου είναι οι ασφαλιστικοί κίνδυνοι οι οποίοι καλύπτονται από το εν λόγω νομοθέτημα.
Οι ασφαλισμένοι πρέπει να στηριχθούν στις αντιφάσεις του νόμου, ο οποίος είναι γεμάτος από τέτοιες, δεδομένου ότι οι νομοθέτες αγνοούν όλα αυτά που έχουν σχέση με την αναπηρία και το βοηθητικό εξοπλισμό.

Ο τρόπος γραφής της ένστασης

Η επιστολή ή η ένσταση πρέπει να είναι σαφής με μόνο στόχο να αποδείξει στους αρμοδίους ότι η συγκεκριμένη περίπτωση του ασφαλισμένου μπορεί να διευκολυνθεί διά της νομίμου οδού, αφού έχει υπάρξει αντίστοιχη πρόβλεψη από το νομοθέτη. Συγκεκριμένα:
Πρέπει να αναφέρεται σαφώς στην επιστολή/ένσταση ο σκοπός για τον οποίο γράφεται η επιστολή λ.χ. για προμήθεια αναπηρικού καθίσματος, ενώ πρέπει να περιγράφεται η χαρακτηριστική αναπηρία του ασφαλισμένου και οι περιορισμοί που προκύπτουν από αυτή λ.χ. εξάρτηση από συγκεκριμένα βοηθήματα, συστήματα ελέγχου κ.ο.κ.
Στον πρόλογο επίσης πρέπει να αναφέρονται οι κίνδυνοι που διατρέχει ο ασφαλισμένος όταν χρησιμοποιεί ακατάλληλο εξοπλισμό λ.χ. επιδείνωση της σκολίωσης, πόνοι, αύξηση σπασμών, ιδρώτας, περιορισμοί στην κίνηση κ.ο.κ.
Ακολούθως πρέπει να γίνεται λεπτομερής περιγραφή των τεχνικών χαρακτηριστικών του βοηθήματος ως πρός τους χώρους εντός των οποίων θα κινηθεί, για να αποδειχθεί η καταλληλότητα και η μοναδικότητα του συγκεκριμένου βοηθήματος ως πρός την κλίμακα του ασφαλισμένου, του τρόπου ζωής του και του χώρου εντός του οποίου θα χρησιμοποιηθεί.

Νομική υποστήριξη

Δυστυχώς οι Έλληνες/ίδες με αναπηρίες είναι ανυποστήρικτοι εμπρός της ασφαλιστικής νομοθεσίας.
Τα σωματεία των ανθρώπων με αναπηρίες αποτελούν περισσότερο λέσχες συνδικαλισμού παρά υποστηρικτικές πρωτοβουλίες. Αν σε κάτι μπορούν να βοηθήσουν είναι η εμπειρία των μελών των δ.σ. από προηγούμενες αγορές. Ωστόσο δεν είναι σε θέση να παρέχουν φερέγγυες νομικές συμβουλές, ούτε επαρκή πληροφόρηση.
Οι Έλληνες δικηγόροι δυστυχώς δεν ασχολούνται με ζητήματα αναπηρίας και όταν ασχολούνται, στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν τον πελάτη με αναπηρία, γίνονται κατήγοροι της αναπηρίας (της αναπηρίας με την έννοια της διαφοράς συνθηκών και όρων ζωής).
Μοναδική υποστήριξη είναι κάποιοι λιγοστοί άνθρωποι με αναπηρίες που γνωρίζουν πώς να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους διά του λόγου, οι οποίοι όμως επειδή δεν έχουν απεριόριστη οικονομική ευχέρεια δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν τους ενδιαφερόμενους.