Αυτές τις μέρες κι ενώ ετοιμαζόμουν να ανέβω προς τη Δράμα, είδα στην τηλεόραση μια είδηση που μου έκανε τρομερή εντύπωση, αν και από όσα συμβαίνουν καθημερινά, τίποτα δεν θα έπρεπε πλέον να μου κινεί το ενδιαφέρον.
Η είδηση ανήκει στη σφαίρα του «φανταστικού» και της ανεξήγητης ανωμαλίας που δέρνει από άκρο σε άκρο, αυτό τον τόπο που λέγεται Ελλάδα και αφορά τον δήμο της Δράμας που σέρνεται στα δικαστήρια από το ελεγκτικό συνέδριο, γιατί τόλμησε να κάνει κοινωνική πολιτική και να επιδοτήσει αναπήρους και φτωχούς ανθρώπους.
Απίστευτο και όμως αληθινό. Ακόμα και ο Guinness θα έσκιζε το βιβλίο του και θα το πέταγε στη φωτιά ακούγοντας αυτά τα πράγματα. Κι όμως, μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά. Μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν την επιδότηση των αδυνάτων από τους δήμους, χωρίς όμως να απαγορεύουν το διπλασιασμό των δημοτικών τελών από αυτούς, στις κατηγορίες των πολιτών που έχουν πενιχρά ή ανύπαρκτα εισοδήματα. Μόνο στην Ελλάδα μπορεί ένας δήμος να παίρνει τα τέλη των αναπήρων και να τα χρησιμοποιεί παντού, εκτός της δημιουργίας πρόσβασης και υπηρεσιών. Και τέλος, μόνο στην Ελλάδα οι νόμοι υπερασπίζοντας τους αναπήρους, τους ταλαιπωρούν με την παράλογη γραφειοκρατία και τις περικοπές φαρμάκων που είναι απαραίτητα για τη ζωή τους.
Έλεος πια ! Δεν γνωρίζω το δήμαρχο της συγκεκριμένης πόλης ούτε την έχω επισκεφθεί ακόμα για να δω το έργο του, αλλά γνωρίζω άλλους δημάρχους που δεν δίνουν δεκάρα για μας, χρησιμοποιώντας ακόμα και την υποτιθέμενη «βοήθεια στο σπίτι» για την εισροή κονδυλίων και την συλλογή ψήφων.
Πάντως από ότι άκουσα στην τηλεόραση για τον δήμαρχο της Δράμας και το δημοτικό του συμβούλιο, εγώ προσωπικά τους βγάζω το καπέλο και θα επιθυμούσα το παράδειγμά τους να το ακολουθήσουν και άλλοι, έστω και αν κινδυνεύουν να κατηγορηθούν ως «κοινωνικά ευαίσθητοι».
Έχουμε φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο αλλοτρίωσης, που όταν τα λεφτά που σου παίρνουν χρησιμοποιούνται για σένα και για κοινωνική πολιτική και όχι για ανούσιες «φιέστες» και δήθεν «πολιτιστικά δρώμενα» χωρίς περιεχόμενο, αυτό να θεωρείται «παράνομο» και «επικίνδυνο». Ίσως γιατί φοβούνται να μην επεκταθεί το φαινόμενο και σε άλλους δήμους και κοινότητες, χαλώντας την μέχρι τώρα «ξινισμένη σούπα» όλων αυτών που μας χρησιμοποιούν προεκλογικά και μας αγνοούν -για να μην χρησιμοποιήσω άλλο χαρακτηρισμό- μετεκλογικά.
Όλα αυτά γίνονται μέσα στο περιβόητο ή μάλλον διαβόητο «Ευρωπαϊκό έτος των αναπήρων» που πέρα των «ταρατατζούμ» του μεγάρου μουσικής πριν μερικούς μήνες, δεν επωφεληθήκαμε τίποτα, ούτε νομοθετικά αλλά ούτε και κοινωνικά.
Αντί αυτού, βλέπουμε ότι «παρανομούν» όσοι μας βοηθούν και μας επιστρέφουν έστω και κάτι από όσα μας παίρνουν καθημερινά, σε υλικό, ψυχικό, ηθικό και σωματικό επίπεδο.
Αλλά είπαμε, σύμφωνα με την άποψη κάποιων, για μας δεν υπάρχουν μόνο νόμοι αλλά και υπονόμοι.
Βασίλης Δημητριάδης
v@dimitriadis.biz