Είχε αργήσει πολύ και οι ανάγκες μεγάλες. Ηταν επιτακτική, λοιπόν, μία μονάδα αποκατάστασης στη Δυτική Ελλάδα, που θα κάλυπτε τις ανάγκες του 3% του πληθυσμού. Πρόκειται για τους ανθρώπους που έχουν παραπληγία, τετραπληγία, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, αγγειακά, εγκεφαλικά κ.λπ.
Η ίδρυση, λοιπόν, μονάδας Φυσικής Ιατρικής Αποκατάστασης (ΦΙΑπ) στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών εξαγγέλθηκε το 2001 (ως ολυμπιακό έργο). Η μονάδα, όμως, πέντε χρόνια μετά είναι αόρατη. Μονάδα φάντασμα!
Ας δούμε το ιστορικό αυτής της πενταετούς ολιγωρίας:
*17 Νοεμβρίου 2001 η Γιάννα Αγγελοπούλου επισκέπτεται το νοσοκομείο και ανακοινώνει την ίδρυση της μονάδας. Χώρος στέγασης τα εξωτερικά ιατρεία, τα οποία θα μεταστεγαστούν σε νέο κτίριο. Τα πάντα φαίνονται λυμένα…
*Τέλη του 2002 η τεχνική μελέτη των ολυμπιακών έργων της Πάτρας (στα οποία ανήκει η μονάδα) ολοκληρώνεται και παραδίδεται. Ομως, από εδώ και πέρα αρχίζει η ως διά μαγείας… εξαφάνιση.
*Η μονάδα επανεμφανίζεται μόλις μία εβδομάδα πριν από την έναρξη της τελευταίας προεκλογικής περιόδου (στις 29/1/04), όταν ο τότε υπουργός Υγείας Κώστας Στεφανής αναθέτει στη Δημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσοκομειακών Μονάδων (ΔΕΠΑΝΟΜ) τη δημιουργία της με προϋπολογισμό 2.000.000 ευρώ. Κάλλιο προεκλογικά, παρά ποτέ…
*Αμ δε! Μάιο του 2005 η μονάδα επανατιμολογείται και από τα 2 πηγαίνει στα 2,5 εκατ.
Ολως παραδόξως το σχετικό τεχνικό δελτίο δεν πηγαίνει στο νοσοκομείο ώστε να μπει στον προϋπολογισμό του και να πάει για έγκριση στο αρμόδιο ΠΕΣΥ, αλλά… ξεχνιέται σε γραφεία του υπουργείου! Χάνεται… άλλος ένας χρόνος.
*Οκτώβριο του 2005 παραδίδεται το νέο κτίριο των εξωτερικών ιατρείων που θα απελευθέρωνε το παλιό ώστε η μονάδα ΦΙΑπ να στεγαστεί.
*Τέλη Νοεμβρίου, η διοίκηση του ΠΓΝ Πάτρας καλεί τους καθηγητές των τμημάτων του νοσοκομείου να μεταφερθούν στο νέο κτίριο.
*Τρεις ειδικότητες (ενδοκρινολόγοι, ρευματολόγοι, δερματολόγοι) θεωρούν μικρούς τους νέους χώρους και αρνούνται να μετακινηθούν. Αρχίζουν οι πιέσεις.
*Ιανουάριο του 2006 κάποιοι πείθονται, όπως οι ενδοκρινολόγοι, κάποιοι επιμένουν (όπως ο καθηγητής Δερματολογίας Δ. Τσουμπάος, που τον Φεβρουάριο προχωρεί σε ασφαλιστικά μέτρα κατά του νοσοκομείου). Σχετικά σύντομα τα πράγματα εκτονώνονται, οι ειδικότητες τα βρίσκουν στους χώρους στέγασης-λειτουργίας.
*Λίγο πριν από το Πάσχα όλα μοιάζουν έτοιμα και όλοι πιστεύουν ότι από μέρα σε μέρα θα γίνει η δημοπράτηση της μονάδας ΦΙΑπ.
*Ομως, στις 3/7/2006 προκύπτει -μία ακόμη φορά- το αδιανόητο: Σε συνάντησή του με τους επί χρόνια διαμαρτυρόμενους για τις ολιγωρίες αναπηρικούς συλλόγους Αχαΐας, ο διοικητής του νοσοκομείου Ι. Δημάρατος ισχυρίζεται ότι… δεν υπάρχουν χρήματα: «Η ανάθεση του έργου προς την ΔΕΠΑΝΟΜ αφορούσε την έγκριση σκοπιμότητας του έργου, δίχως να σημαίνει ότι τα χρήματα ήταν εξασφαλισμένα»! -τονίζει χαρακτηριστικά.
Μία πενταετία, με άλλα λόγια, το… φάντασμα της Πάτρας όχι απλώς δεν ξορκίστηκε αλλά ζει και βασιλεύει.
* Σύμφωνα με τον επικεφαλής του συλλόγου παραπληγικών Αχαΐας Αντώνη Χαροκόπο, η ύπαρξη του φαντάσματος δεν οφείλεται σε μεταφυσικά αίτια: «Συνδέεται άμεσα με τα συμφέροντα ιδιωτικής μονάδας αποκατάστασης που λειτουργεί τα τελευταία χρόνια πλησίον του ΓΠΝ Πατρών».
* Την άποψη αυτή συμμερίζεται το σύνολο του τοπικού τύπου αλλά και τοπικοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες. Σύμβουλος του δημάρχου Πατρέων ο Τάκης Γκίκας, δηλώνει δηκτικά ότι «η έλλειψη πολιτικής βούλησης του υπουργείου αφήνει ξεκάθαρα να πλανάται η αίσθηση σκοπιμότητας σε όλη την πόλη, εξαιτίας της ύπαρξης της ιδιωτικής μονάδας». Αυτό, ίσως είναι και το χειρότερο…
Του ΑΝΤΩΝΗ ΣΚΟΡΔΙΛΗ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 27/08/2006