Η έννοια του ΖΩ, ο συνδικαλισμός, η αίσθηση ελευθερίας, η των νομικών πλαισίων, η δυνατότητα λόγου και αντίλογου, η ψήφος και οτιδήποτε άλλο μπορεί να προσδιορίσει την ειδοποιώ διαφορά μεταξύ ζώου και ανθρώπου, είναι αναφαίρετο δικαίωμα ΌΛΩΝ ΜΑΣ.
Αγαπητοί αναγνώστες του Αναπηρία Τώρα, ζητώ την κατανόησή σας στην προσπάθειά μου να υπερσκελίσω τα υπαρξιακά μου προβλήματα και να κατανοήσω ΓΙΑΤΙ το δικαίωμα στην ζωή είναι μια αρετή για λίγους.
Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ, ονομάζομαι Μιχάλης Κρασσάς και είμαι μόνιμος κάτοικος Ηρακλείου Κρήτης, έχω σπουδάσει στο Manchester της Αγγλίας και ευελπιστώ να σας κρατώ συντροφιά μέσα από τις στήλες του περιοδικού σας (διότι το Αναπηρία Τώρα, είναι δικό σας περιοδικό), όσο το δυνατόν πιο συχνά με τον αδαή πόθο να μην γίνομαι βαρετός.
Είναι ώρα να περάσουμε στο “δια ταύτα”, που δεν είναι άλλο από τον κραυγαλέο τίτλο του παρόντος το “ΚΑΛΑΜΙ”.
Το ΚΑΛΑΜΙ για τους περισσότερους από εμάς αλλά και από αρχαιοτάτων χρόνων είναι ένα φυτό που κανείς μπορεί να το συναντήσει στις όχθες ποταμών, κοντά σε πηγές και τέλος πάντων όπου υπάρχει νερό σε αφθονία. Όμως υπάρχει και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που το “ΚΑΛΑΜΙ” το θεωρούν και το χρησιμοποιούν ως μεταφορικό μέσων και μάλιστα εναέριο με αφάνταστες δυνατότητες υψομέτρου.
Μάλιστα, αφάνταστες δυνατότητες, δυνατότητες τέτοιες που παρασυρμένη στα ύψη των φαντασιώσεών τους ΞΕΧΝΟΥΝ το λόγο που εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί (και κατά κόρον “πεζοί”) τους παραχωρήσαμε την καρέκλα που κάθονται και που ως εκ θαύματος αυτή έγινε το “ΚΑΛΑΜΙ”.
Μάλιστα φίλοι μου καλά καταλάβατε, πρόκειται για τους καρεκλοκένταυρους ετσιθελητές γραφειοκράτες.
Τώρα βέβαια θα μου πείτε, καλά βρε φίλε που σε είχαν τόσο καιρό και τους ανακάλυψες τώρα, εμείς όχι μόνο είμαστε γνώστες αλλά ο καθένας μας κουβαλάει μαζί του τουλάχιστον δύο ντουζίνες από εμπειρίες μαζί τους.
Κι όμως ήμουν εδώ παρακολουθούσα, συμμετείχα αλλά πίστευα όπως και εσείς ότι πρόκειται για εξαιρέσεις, μεμονωμένες μάλιστα, είχα την εντύπωση πως το “καλάμι” είναι προνόμιο ολίγων μονιμάδων στο δημόσιο απαρχαιωμένο σύστημα.
ΈΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ – ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ.
Το “καλάμι” είναι ιός και μάλιστα είναι η μάστιγα του αιώνα, μεγαλύτερη και από αυτή του AIDS. Είναι ιός που φυσικά γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στα κρατικά εργαστήρια αλλά κάποια στιγμή τους ξέφυγε, έχασαν τον έλεγχο. Τώρα θα το βρείτε παντού, ακόμα κι εκεί που το καλάμι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, στους αιρετούς, στα συνδικαλιστικά όργανα, στους συλλόγους, στους ανθρώπους που υποτίθεται ότι μας εκπροσωπούν, σε αυτούς που ψηφίσαμε για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά μας.
Φυσικά και αναφέρομαι στους ανά Ελλάδα συλλόγους παραπληγικών με ιδιαίτερη μνεία στους τοπικούς εδώ του Ηρακλείου.
Αγαπητοί κατά κόσμο συνδικαλιστές, ως ενεργός Έλλην πολίτης αλλά προπάντων ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ νιώθω την ανάγκη να σας φωνάξω με όλη την δύναμη της ψυχής μου:
ΞΕΠΕΖΕΨΤΕ!!!!!
Ξεπεζέψτε, διότι ο συνδικαλισμός είναι φωνή που πρέπει να ακούγεται δυνατά εδώ στη γη κι όχι στο υπερπέραν της φαντασίας
Ξεπεζέψτε, διότι ο συνδικαλισμός δεν είναι και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε ως σκαλοπάτι για προσωπική προβολή και οφέλη.
Ξεπεζέψτε, διότι η θέση σας είναι αρετή και κάποια στιγμή αυτός ο κόσμος που σήμερα νομίζει ότι τον εκπροσωπείτε θα ξυπνήσει και τότε η πτώση σας θα έλθει από μεγάλο υψόμετρο.
Ξεπεζέψτε, διότι στην καρέκλα αυτή που σας έχουμε προσφέρει κρύβονται αρετές, ιδανικά, αγώνες, διεκδικήσεις δικαιωμάτων και προπάντων υπερηφάνεια.
Υπερηφάνεια, κάτι που εάν είχατε, το λιγότερο που θα κάνατε, θα ήταν να παρατηθείτε.
Μιχάλης Κρασσάς
Eπιχειρηματία προϊόντων αποκατάστασης