Πολλές φορές τό μολύβι καταρρέει στο χαρτί, εκεί πού δέν μπορεί νά προχωρήσει άλλο από τό αίμα πού κατεβαίνει ποτάμι ανάμεσα στίς κάθετες γραμμές που τράβηξε ο χρόνος στό «σκασμένο» ξύλο τής Σταύρωσης των εκμεταλλευομένων απ’ τήν Βαρβαρότητα τών εκμεταλλευτών.
Δέντρα στήν πλατεία τού 77χρονου Δημήτρη Χριστούλα δέν θα ανθίσουν, γιατί απ’ τήν σφαίρα έφυγε μακριά με τρόμο ό,τι ερχόταν ακόμη άνοιξη κάτω απ’ τήν εξάτμιση τής πόλης, τα πρώτα φύλλα που πρόλαβαν να βγούν σκόρπισαν κάτω σάν τα δόντια που πέφτουν ή τα μαλλιά που ασπρίζουν μέσα σ΄ένα βράδυ, γιατί τό μυαλό αιχμαλωτίζεται στό «μπλόκο» που κάνει τό νέο τής άδικης απόλυσης (σάν ξαφνικός θάνατος), που ξέρει δεν θα γίνει «είδηση» ποτέ στό δελτίο τών οκτώ.
Διαβάστε περισσότερα …